احادیث قدسی

بخاری، کتاب «الإیمان» باب: [تَفَاضُلِ أَهْلِ الإِيمَانِ فِي الأَعْمَالِ]

۳۸۸- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الخُدْرِيِّسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: يَدْخُلُ أَهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ، وَأَهْلُ النَّارِ النَّارَ، يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى: أَخْرِجُوا مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ إِيمَانٍ. فَيُخْرَجُونَ مِنْهَا قَدِ اسْوَدُّوا، فَيُلْقَوْنَ فِي نَهَرِ الحَيَا - أَوِ الحَيَاةِ - فَيَنْبُتُونَ كَمَا تَنْبُتُ الحِبَّةُ فِي جَانِبِ السَّيْلِ، أَلَمْ تَرَوْا أَنَّهَا تَخْرُجُ صَفْرَاءَ مُلْتَوِيَةً».

۳۸۸. «از ابوسعید خدریسروایت شده است که گفت: پیامبر جفرمودند: «[وقتی که] بهشتیان وارد بهشت می‌شوند و دوزخیان وارد دوزخ، خداوند خطاب به فرشتگانش می‌فرماید: «هرکس را که به اندازه‌ی سنگینی دانه‌ی خردلی ایمان در دلش وجود دارد، از آتش بیرون بیاورید، آنگاه آن افراد در حالی که [سوخته و] سیاه شده‌اند، بیرون آورده و در رودخانه‌ی باران - یا (شک راوی) رودخانه‌ی حیات - انداخته می‌شوند و آنان، همچون آن دانه‌ای که در کنار سیل می‌روید، جان می‌گیرند، آن را که دیده‌اید که چگونه زردفام و خمیده و پیچان سر از زمین بیرون می‌آورد».

وهیب (یکی از راویان) می‌گوید: عمرو (یکی از راویان) در آنچه برای ما بیان کرد، بدون ایراد شک، لفظ «الحیاة» را گفت و نیز جمله‌ی «مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ إِيْمَانٍ» را به صورت «خَرْدَلٍ مِنْ إِيْمَانٍ» بیان کرد.