احادیث قدسی

ابن ماجه، باب: [مَا جَاءَ فِي لَيْلَةِ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ]

۷۴- «عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: إِذَا كَانَ لَيْلَةُ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ، فَقُومُوا لَيْلَهَا، وَصُومُوا نَهَارَهَا، فَإِنَّ اللَّهَ يَنْزِلُ فِيهَا لِغُرُوبِ الشَّمْسِ إِلَى سَمَاءِ الدُّنْيَا، فَيَقُولُ: أَلَا مِنْ مُسْتَغْفِرٍ لِي فَأَغْفِرَ لَهُ، أَلَا مُسْتَرْزِقٌ فَأَرْزُقَهُ، أَلَا مُبْتَلًى فَأُعَافِيَهُ، أَلَا كَذَا؟ أَلَا كَذَا؟ حَتَّى يَطْلُعَ الْفَجْرُ».

۷۴. «از حضرت علیسروایت شده است که گفت: پیامبر جفرمودند: آنگاه که شب نیمه‌ی شعبان فرا رسد، شب آن را قیام کنید و روزش را روزه بگیرید، [زیرا] خداوند در آن شب با غروب خورشید به آسمان دنیا می‌آید و می‌فرماید: «آیا کسی هست که استغفار کند تا او را ببخشم؟ آیا کسی هست که طلب رزق کند تا او را روزی دهم؟ آیا دردمندی هست تا او را التیام بخشم؟ آیا کسی هست که...؟ آیا کسی هست که...؟ [این جریان ادامه دارد] تا زمانی که فجر طلوع می‌کند».

نکته: در کتاب «الزوائد» آمده است که این حدیث ضعیف است، زیرا یکی از راویان آن یعنی «ابن ابی بسره» که همان «ابوبکر بن عبدالله بن محمد ابی بسره» می‌باشد، ضعیف است. امام احمد بن حنبل و ابن معین در باره‌ی ابی بسره می‌گویند که وی حدیث وضع می‌کند [۲۷].

[۲۷] [و شیخ آلبانی می‌گوید: علما بر ضعیف بودن سند این حدیث اجماع نموده‌اند، و نزد من موضوع و ساختگی است. (مصحح)].