احادیث قدسی

نسائی، باب: [فَضْلِ الْجِهَادِ]

۱۷۷- «عَنْ أَبِيْ هُرَيْرَةَسقَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ جيَقُولُ: انْتَدَبَ اللَّهُ لِمَنْ يَخْرُجُ فِي سَبِيلِهِ لَا يُخْرِجُهُ إِلَّا الْإِيمَانُ بِي، وَالْجِهَادُ فِي سَبِيلِي، أَنَّهُ ضَامِنٌ حَتَّى أُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ بِأَيِّهِمَا كَانَ، إِمَّا بِقَتْلٍ، وَإِمَّا وَفَاةٍ، أَوْ أَرُدَّهُ إِلَى مَسْكَنِهِ الَّذِي خَرَجَ مِنْهُ، نَالَ مَا نَالَ، مِنْ أَجْرٍ أَوْ غَنِيمَةٍ».

۱۷۷. «از ابوهریرهسروایت شده است که گفت: شنیدم که پیامبر جمی‌فرمود: «خداوند به کسی که در راه او از منزل بیرون آید و سبب بیرون‌آمدنش جز ایمان به من و جهاد در راه من، چیز دیگری نباشد، ضمانت می‌دهد و ضامن وی است که او را به هر صورت ممکن وارد بهشت کند، یا با شهادت و یا با مرگ عادی و یا او را با هر آنچه از اجر و پاداش یا غنیمت که کسب کرده است، به منزلش برگرداند».

۱۷۸- «وَفِيْ رِوَايَةٍ عَنْهُ - س- أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جقَالَ: تَكَفَّلَ اللَّهُﻷلِمَنْ جَاهَدَ فِي سَبِيلِهِ، لَا يُخْرِجُهُ إِلَّا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِهِ، وَتَصْدِيقُ كَلِمَتِهِ، بِأَنْ يُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ، أَوْ يَرُدَّهُ إِلَى مَسْكَنِهِ الَّذِي خَرَجَ مِنْهُ، مَعَ مَا نَالَ مِنْ أَجْرٍ أَوْ غَنِيمَةٍ».

۱۷۸. «در روایت دیگری از ابوهریرهسآمده است که پیامبر جفرمودند: خداوند کسی را که در راهش جهاد می‌کند و جز برای جهاد در راه او و ایمان به فرموده‌ای او و تأیید آن و اجرای دستوراتش، خارج نشده است، ضمانت می‌دهد که او را وارد بهشت کند یا همراه با اجر و پاداش [معنوی] و غنیمتی که به دست آورده، [سالم] به منزلش برگرداند».

۱۷۹- «عَنْ ابْنِ عُمَرَبعَنِ النَّبِيِّ جفِيمَا يَحْكِيهِ عَنْ رَبِّهِﻷ: ضَمِنْتُ لَهُ أَنْ أَرْجِعَهُ إِنْ أَرْجَعْتُهُ، بِمَا أَصَابَ مِنْ أَجْرٍ أَوْ غَنِيمَةٍ، وَإِنْ قَبَضْتُهُ غَفَرْتُ لَهُ، وَرَحِمْتُهُ».

۱۷۹. «از ابن عمرباز پیامبر جدر باره‌ی آنچه از پروردگارش بازگو می‌فرماید، آمده است [که فرمودند: خداوند می‌فرماید]: «[بنده‌ی مجاهد در راه خود را] ضمانت داده‌ام که او را اگر به منزلش برگردانم (تقدیر چنین باشد)، همراه با اجر و پاداش [معنوی] و غنیمت جنگی‌ای باشد که به آن دست یافته است و اگر جانش را بگیرم (تقدیر چنین باشد)، او را ببخشم و به او رحم کنم (او را مشمول رحمت خود گردانم)».