بخاری، کتاب «الْغُسْلِ» باب: [مَنِ اغْتَسَلَ عُرْيَانًا]

۲۷۸- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: بَيْنَا أَيُّوبُ÷يَغْتَسِلُ عُرْيَانًا، فَخَرَّ عَلَيْهِ جَرَادٌ مِنْ ذَهَبٍ، فَجَعَلَ أَيُّوبُ يَحْتَثِي فِي ثَوْبِهِ، فَنَادَاهُ رَبُّهُ: أَلَمْ أَكُنْ أَغْنَيْتُكَ عَمَّا تَرَى؟ قَالَ: بَلَى وَعِزَّتِكَ، وَلَكِنْ لاَ غِنَى بِي عَنْ بَرَكَتِكَ».

۲۷۸. «از ابوهریرهساز پیامبر جروایت شده است که فرمودند: «زمانی که ایوب÷(پیامبر خدا) برهنه غسل می‌کرد (حمام می‌کرد)، ملخ‌هایی از طلا بر سر او ریختند (طلا به شکل ملخ بودند یا مجسمه‌هایی از طلا به شکل ملخ) و ایوب شروع به [جمع‌کردن و] ریختن آن‌ها در لباسش کرد. پروردگارش او را ندا زد و فرمود: آیا تو را از آنچه می‌بینی، بی‌نیاز نکرده‌ام؟ جواب داد: چرا، سوگند به جلال و عزتت، [مرا بی‌نیاز کرده‌ای]، اما من هرگز از خیر و بخشش‌هایت بی‌نیاز نیستم [و نخواهم بود]».