موضع‌گیری زیبای صفیه با عثمان س
در زمان حیات خلیفه سوم، عثمان س، مادرمان صفیه لموضع‌گیری درخشانی داشت که حاکی از فضل و بزرگواری او و دانستن جایگاه عثمان سبود.
روایتی هم از کنانه برده آزاد شده مادرمان صفیه آمده که این مطلب را تأیید می‌کند. وی می‌گوید: من استر صفیه را که بر آن سوار بود می‌راندم تا به دنبال عثمان برود. در راه مالک اشتر [۱۷۶]با صفیه برخورد کرد و صورت استرش را زد تا این‌که سرش را به طرف دیگر برگرداند. آن‌گاه صفیه گفت: مرا برگردان و این چنین مرا خوار نکن. راوی گوید: سپس صفیه چوب‌هایی را بین منزل خود و منزل عثمان قرار داد و آب و خوراک را بر روی آن چوب‌ها برای عثمان می‌برد [۱۷۷].
با این کار زیبا و انسان دوستانه، ام‌المؤمنین صفیه عدم رضایتش را از کسانی که به عثمان ظلم و ستم کردند و او را در تنگنا قرار دادند و آب و غذا را از وی منع کردند، اظهار می‌دارد. او وظیفه خودش دانست که بهترین یاور برای عثمان ذی النورین باشد. هم‌چنین با این کارش، گستردگی افق و روشنفکری‌اش و کمال عقلش که مسائل را با آن می‌سنجید، بیان می‌کند. به همین خاطر ابن اثیر و نووی ـ رحمهما الله ـ این چنین صفیه را توصیف می‌نمایند: او زنی خردمند از زنان خردمند است [۱۷۸]. و حافظ ابن کثیر /او را مورد ستایش و تمجید قرار داده و می‌گوید: صفیه از لحاظ عبادت و ورع و پرهیزگاری و زهد و پارسائی و نیکی و صدقه از زنان بزرگ بود. خداوند از او راضی باد و او را راضی و خشنود گرداند! [۱۷۹].
[۱۷۶] مالک بن حارث نخعی، که از سران کوفه بود و در زمان عثمان بن عفان سدر فتنه شهادت ایشان نقش مهمی داشت. [۱۷۷] برگرفته از «الاصابة»، ۴/۳۳۹ با اندکی تصرف . و نگاه : طبقات ابن سعد، ۸/۱۲۸؛ و سیر أعلام النبلاء، ۲/۲۳۷. ارناووط می‌گوید: راویانش ثقه و مورد اطمینان‌اند. [۱۷۸] اسد الغابة، ۶/۱۶۹؛ و تهذیب الأسماء واللغات، ۲/۳۴۹. [۱۷۹] البدایة والنهایة؛ اثر ابن کثیر، ۸/۴۶.