فضائل زنان قریش
از ابوهریره سروایت شده است که رسول الله صفرمودند: «خَيْرُ نِسَاءٍ رَكِبْنَ الإِبِلَ، (قال أحدهما: صالح نساء قریش. وقال الآخر: نساء قریش) أَحْنَاهُ عَلَى طِفْلٍ، وَأَرْعَاهُ عَلَى زَوْجٍ فِى ذَاتِ يَدِهِ» [۴] [۵]: «بهترین زنانی که سوار شتر شدهاند (یکی از دو راوی این حدیث یعنی بخاری و مسلم گفته: زنان خوب قریشاند و دیگری گفته: زنان قریشاند) که بر یتیم در زمان کودکیاش، مهربانترین و مشفقترین زناناند و بیشتر از همه زنان حقوق شوهرشان در امور اضافی مربوط به وی را مراعات میکنند».
از سعید بن مسیب روایت شده است که ابوهریره گفت، از رسول الله صشنیدم که میفرمود: «نِسَاءُ قُرَيْشٍ خَيْرُ نِسَاءٍ رَكِبْنَ الإِبِلَ، أَحْنَاهُ عَلَى طِفْلٍ، وَأَرْعَاهُ عَلَى زَوْجٍ فِي ذَاتِ يَدٍه». «زنان قریش بهترین زنانی هستند که سوار شتر شدهاند. مهربانترین و مشفقترین زنان بر کودک هستند و بیشتر از همه زنان حقوق شوهرشان را در امور اضافی مربوط به وی را مراعات میکنند».
ابوهریره پس از این حدیث میگوید: «مریم دختر عمران هرگز سوار شتر نشد» [۶].
[۴] متفق علیه. بخاری آن را در مبحث نکاح، باب «إلى من ینکح، وأی النساء خیر، وما یستحب أن یتخیر لنطفه من غیر إیجاب»، (۵۰۸۲)؛ ومسلم در مبحث فضائل صحابه، باب «من فضائل نساء قریش، (۲۰۰/۲۵۲۷) روایت نموده است. [۵] امام نووی میگوید: در این فرموده پیامبر ص: «خَيْرُ نِسَاءٍ رَكِبْنَ الإِبِلَ، أَحْنَاهُ عَلَى طِفْلٍ، وَأَرْعَاهُ عَلَى زَوْجٍ فِي ذَاتِ يَده» فضیلت زنان قریش هست. و فضیلت و خوبی این خصلتها که عبارتند از: مهربانی و شفقت و دلسوزی بر فرزندان و تربیت خوب آنان و سرپرستی آنان زمانی که یتیم باشند و امثال آن از قبیل: رعایت کردن حق شوهر در مالش، نگهداری آن و رعایت کردن امانت در آن، و به جا مصرف کردن مال شوهر و حفظ آن و ... و معنای «رکبن الابل» زنان عرب است و از این رو ابوهریره پس از این حدیث میگوید: «لَمْ تَرْكَبْ مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ بَعِيرًا قَطُّ». «مریم دختر عمران هرگز سوار شتر نشد» و منظور از عبارت «رکبن الابل» این است که زنان قریش بهترین زنان عرب هستند. و «ذات یده» یعنی شأن و کار اضافی مرد. «أحناه» یعنی مهربانتر و دلسوزتر. و مادر مشفق بر فرزندش کسی است که در زمان یتیم بودن آن فرزند، از وی مواظبت نماید و او را سرپرستی و بزرگ کند پس این مادر ازدواج نمیکند، چون اگر ازدواج کند دیگر مشفق نیست. [صحیح مسلم بشرح النووی (۱۶/۱۱۹-۱۲۰)]. [۶] (صحیح). مسلم در مبحث فضائل صحابه، باب «فضائل نساء قریش» (۲۰۱/۲۵۲۷) آن را روایت کرده است.