اولین مولود در دارالهجره (مدینه منوره)
وقتی پیامبر صو رفیقش ابوبکر هجرت کردند، کسی را فرستادند تا خانواده آنان را بیاورد. پس اسماءلکه حامله بود و عبدالله بن زبیر را در شکم داشت، هجرت کرد.
از اسماء دختر ابوبکر بروایت شده است که او حامله بود و عبدالله بن زبیر را در شکم داشت، میگوید: من از مکه خارج شدم در حالی که مدت حملم را تمام کرده بودم. پس به مدینه آمدم و در قباء سکنی گزیدم و همانجا بچه را به دنیا آوردم. سپس بچه را نزد پیامبر صبردم و او را در دامنش گذاشتم. سپس پیامبر صخرمایی را خواست و آن را جوید، سپس آن را در دهان بچه گذاشت. پس اولین چیزی که داخل شکم بچه شد، آب دهان رسول الله صبود. سپس آن حضرت، خرمای جویده را به کام بچه مالید. سپس برایش دعای خیر کرد و به او تبریک گفت. او اولین مولودی بود که در زمان اسلام متولد شد [۲۸۲].
بخاری در روایتی در کتابش افزوده است [۲۸۳]: «مسلمانان با تولد او خیلی خوشحال شدند، چون به آنان گفته بودند که یهودیان شما را سحر و افسون کردهاند و بچه به دنیا نمیآورید».
میلاد عبدالله بن زبیر، افتتاح تمام خیرها برای مسلمانان بود. مسلمانان با تولدش خوشحال شدند و تولد او را به فال نیک گرفتند. عبدالله بر حب و دوستی تقوا بزرگ شد. او آنچنان بود که مادرش او را توصیف کرد: شبها برای عبادت خدا و راز و نیاز با او از خواب برمیخاست و روزها را روزه میگرفت. او کبوتر مسجد نامیده میشد... بلاذری پسران اسماءلرا نام برده و میگوید: اسماء برای زبیر، عبدالله، عروه، منذر، عاصم، و عایشه را به دنیا آورد [۲۸۴].
[۲۸۲] بخاری به شماره ۳۹۰۹ آن را روایت کرده، و سیاق روایت از اوست. همچنین مسلم به شماره ۲۱۴۶ آن را روایت کرده است. [۲۸۳] صحیح بخاری، شماره ۵۴۶۹. [۲۸۴] أنساب الأشراف، ۱/۴۲۲.