٨١- باب أنّ الأئمة قد أوتوا العلم وأُثبِتَ فی صدورهم
کلینی در این باب پنج حدیث ذکر کرده که آقای بهبودی هیچ یک را صحیح ندانسته است. مجلسی حدیث ١ و ٢ و ٣ را ضعیف و ٤ را صحیح و ٥ را مجهول شمرده است. هیچ یک از احادیث این باب با قرآن کریم موافق نیست، زیرا خدا در سورۀ مکّی عنکبوت فرموده:
﴿وَمَا كُنتَ تَتۡلُواْ مِن قَبۡلِهِۦ مِن كِتَٰبٖ وَلَا تَخُطُّهُۥ بِيَمِينِكَۖ إِذٗا لَّٱرۡتَابَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ ٤٨ بَلۡ هُوَ ءَايَٰتُۢ بَيِّنَٰتٞ فِي صُدُورِ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ﴾ [العنکبوت: ٤٨-٤٩]
«پیش از این (= نزول قرآن) نوشته و کتابی نمی‌خواندی و به دست خویش نمی‌نوشتی [که اگر جُز این بود] اهل باطل شکّ و تردید می‌کردند، بلکه آن (= قرآن)، آیاتی روشن و آشکار است در سینه‌های کسانی که از دانش برخوردارند».
امّا کلینی از گروهی رُوات ضعیف یا غیرمعلوم الحال نقل کرده که امام باقر و امام صادق ـ علیهماالسّلام ـ فرموده‌اند آیات قرآن فقط در سینۀ ماست! این سخن برخلاف واقعیّت مشهود و برخلاف قرآن است، زیرا این آیات در مکّه نازل شده و در آن زمان أئمّه موجود نبودند تا این آیات در سینه‌هایشان باشد، بلکه منظور مؤمنانی است که در آن زمان آیات قرآن را حفظ می‌کردند و در سینه‌هایشان محفوظ بود. علاوه بر این، قرآن برای عدّه‌ای مخصوص نازل نشده و بِالعَیان می‌بینیم بسیاری از دانشمندان و مفسّرین به آیات قرآن کریم علاقۀ وافر دارند وآن را از حفظ دارند و به اصطلاح آیات إلهی درسینه‌هایشان محفوظ است. به راستی فائدۀ این‌اخبارِ خلاف قرآن چیست؟ آیا قصد داشته‌اند با این اخبار أئمّه را بی‌خبر از قرآن جلوه دهند؟