١٠٧- باب أنّ الله ـ عزّوجلّ ـ لم یعلّم نبیه علماً إلا أمره أن یعلّمه أمیرالمؤمنین علیه السلام و أنّه کان شریکه فی العلم
در این باب سه حدیث آمده که هر دو «محمّدباقر» هیچ یک را صحیح ندانسته‌اند. مجلسی حدیث ١ را مجهول و ٢ را حسن و ٣ را موثّق دانسته است. روایت سوّم را «منصور بن یونس» روایت کرده که فردی عوام‌فریب بود. بنا به نقل کشّی وی برای آنکه اموال امام را که نزد او به امانت بود، بالا بکشد و ببلعد واقفی شد! ولی مهم‌ترین چیزی که باید در نظر داشت متن و مضمون روایات است. احادیث این باب مخالف عقل و قرآن است. زیرا می‌گویند: برای رسول خدا ص دو انار آمد که یکی از آن دو را پیغمبر به تنهایی خورد که نبوّت آنحضرت به آن مربوط بود و دیگری را نیمی خود خورد و نیم دیگر را به علی ÷ داد و آن انار علم بود و بدین ترتیب علی ÷ در علم، شریک پیامبر شد!! آیا این قصّه‌ها که بطلانش آشکار است جز ساخته و پرداختۀ رُوات کذّاب است؟
عجیب است که کلینی در ابواب قبل، علم أئمّه را ارثی می‌دانست ولی در این باب از ارث دست برداشته و قائل به شراکت شده آن هم با خوردن انار!! خدا ملّت ما را هدایت فرماید و از خرافات نجات دهاد.