١٣١- باب الإشارة والنّصّ علی أبی الحسن الثّالث علیه السلام
در این باب سه حدیث آمده که هر دو «محمد باقر» هیچ یک را صحیح ندانسته‌اند. مجلسی حدیث ١ را حسن و حدیث ٢ و ٣ را مجهول شمرده است. احادیث این باب دلالت بر تنصیص ندارد.
* حدیث ١- راوی نخست این حدیث «اسماعیل بن مِهران» نام دارد که بنا به نقل «کشّی» متّهم به غلوّ است. «غضائری» فروده که او مضطرب‌الحدیث است و از ضعفا روایت می‌کند. نمونه‌ای از روایات او این حدیث است که می‌گوید: «.... مَن مضی به یوم واحد فصَلّی فیه بخمس صلوات ولم یقرأ فیها بـ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾، قیل له: یا عبدالله! لستَ مِن الـمُصَلّین = هر که روزی براو بگذرد و در آن‌روز نمازهای پنجگانه را بگزارد و در آنها سورۀ إخلاص را نخواند، به او گفته شود: ای بندۀ خدا، تو در زمرۀ نمازگزاران نیستی»[٧٦١]!! وی روایت کرده: هرکس مسبّحات قرآن (سورۀ ١٧، ٥٧، ٥٩، ٦١، ٦٢، ٦٤ و ٧٨) را قبل از خواب تلاوت کند، نمی‌میرد تا اینکه حضرت قائم را ملاقات کند و اگر بمیرد در جوار پیامبر اکرم ص خواهد بود![٧٦٢]
* حدیث ٢- چنانکه گفته شد: مجهول و بی‌اعتبار است.
در مورد حدیث سوّم این باب نیز رجوع کنید به مقدّمۀ باب ١٣٠ (صفحۀ ٧٠١).
تذکّر: حدیث دوّم این باب را که مجهول است، شیخ مفید در «الإرشاد» ج ٢ ص ٢٩٨ با اندکی اختلاف لفظی آورده است!
[٧٦١]- اصول کافی ج ٢ ص ٦٢٢ حدیث ١٠ همچنین رجوع کنید به صفحه ٨٧ کتاب حاضر.
[٧٦٢]- اصول کافی ج ٢ ص ٦٢٠ حدیث ٣.