١٦٦- باب فیه نُتَفٌ وجوامع من الرّوایة فی الولایة
این باب مشتمل است بر ٩ حدیث که هر دو «محمّد باقر» هیچ یک را صحیح ندانسته‌اند. مجلسی حدیث ١ و ٢ و ٣ و ٧ و ٨ را ضعیف و حدیث ٤ و ٥ و ٦ را مجهول و حدیث ٩ را حسن شمرده است. روایات این باب مانند باب سابق مطالبی است خرافی:
* حدیث ١ و ٩- از قول امام می‌گوید: خدا دو هزار سال پیش از خلق ابدان شیعیان ارواح آنها را آفرید و در عالم ذرّ بر ولایت ما از ایشان پیمان گرفت! می‌گوییم: «عالم ذرّ» که ذرّات بی‌شعور نطفه در پشت آدم باشند، قولی موهوم و خرافی و فاقد دلیل است. اگر خدای تعالی بخواهد پیمان بگیرد از موجودات با شعور پیمان می‌گیرد نه از ذرّات بی‌شعور. علمای اسلام نیز آیۀ ١٧٢ سورۀ اعراف را به معنای پیمان فطری گرفته‌اند که مربوط به نحوۀ خلقت انسان است و نیازی به ذرّه و غیر ذرّه ندارد، وانگهی این ادّعا که ارواح شیعیان دو هزار سال پیش از خلقت ابدان ایشان آفریده شده است، با قرآن کریم موافق نیست که فرموده:
﴿ثُمَّ خَلَقۡنَا ٱلنُّطۡفَةَ عَلَقَةٗ فَخَلَقۡنَا ٱلۡعَلَقَةَ مُضۡغَةٗ فَخَلَقۡنَا ٱلۡمُضۡغَةَ عِظَٰمٗا فَكَسَوۡنَا ٱلۡعِظَٰمَ لَحۡمٗا ثُمَّ أَنشَأۡنَٰهُ خَلۡقًا ءَاخَرَۚ فَتَبَارَكَ ٱللَّهُ أَحۡسَنُ ٱلۡخَٰلِقِينَ﴾ [المؤمنون: ١٤]
«آنگاه نطفه را خونی‌بسته و آویزان ساختیم، آن خون بسته را پاره‌گوشتی ساختیم و [در] آن پاره‌گوشت استخوان‌ها آفریدیم و استخوان‌ها را گوشتی پوشانیدیم، سپس در او آفرینشی دیگر (روح) ایجادکردیم. و خداوندِ احسن الخالقین، و الامقام و با برکت است».
پس معلوم می‌شود که انشاء روح ـ که خدا به سبب آفرینش آن به خود تبریک گفته ـ پس از تمامیّت خلقت جسم بوده، نه قبل از آن!
دیگر آنکه خدا به پیامبرش فرموده:
﴿ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهِ إِلَيۡكَۚ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ يُلۡقُونَ أَقۡلَٰمَهُمۡ أَيُّهُمۡ يَكۡفُلُ مَرۡيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ يَخۡتَصِمُونَ﴾ [آل عمران: ٤٤]
«این از اخبار غیب است که به تو وحی می‌کنیم و [إلاّ] تو نزد آنان نبودی هنگامی که قلم‌های خود را [به منظور قرعه] می‌افکندند که کدام یک از ایشان سرپرست مریم شود و تو نزدشان نبودی هنگامی که [برای سرپرستی مریم] با هم منازعه می‌کردند».
پیامبری که در زمان مادر حضرت عیسی ÷ نبوده چگونه ممکن است دو هزار سال قبل از خلقت ابدان أمتش حاضر باشد؟! حدیث اوّل باب ١٦٧ نیز همین دروغ را دربارۀ حضرت علی ÷ تکرار کرده است!
* حدیث ٢- قبلاً بررسی شده است (ص ٣١٨) و در اینجا تکرار نمی‌کنیم.
* حدیث ٣ و ٤ و ٦- عدّه‌ای کذّاب و منحرف از قول امام می‌گویند: هیچ پیغمبری مبعوث نشد مگر برای شناخت ولایت ما و برتری دادن ما بر سایرین!! مگر اینان قرآن نخوانده‌اند که خدا در قرآن فرموده: ﴿لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَأَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِ﴾ [الحدید: ٢٥] «بتحقیق ما پیامبران خود را با دلائل روشن فرستادیم و با ایشان کتاب و میزان نازل نمودیم تا مردم به عدالت قیام کنند». و یا فرموده: انبیاء را برای بشارت و انذار فرستاده‌ایم تا موحّدان صالح را به رحمت و بهشت الهی بشارت و غیرصالحین را به عذاب الهی بیم دهند؟[٨٧٥] پس چرا نفرموده که انبیاءرا برای معرّفی ولایت پسرعموی آخرین پیامبر واولاد او فرستاده‌ایم؟ چرا از این موضوع مهمّ فقط عدّه‌ای کذّاب و ضعیف مطّلع شده‌اند؟ دیگر آنکه چه فایده‌ای دارد که پیروان ادیان سابقه از قبیل نوح و ابراهیم و موسی علیهم السلام بدانند که علی ولیّ خداست؟!
اگر کلینی می‌خواهد با این اکاذیب دوستی أئمّه را اثبات کند باید بداند که کسی در میان مسلمین این موضوع را انکار ندارد و به این همه جعلیّات نیازی نیست!
* حدیث ٥- می‌گوید: دین ملائکه، ولایت ماست! حال باید دید چرا خدا این ولایت را که دین تمام انبیاء و ملائکه است، در قرآن کریم و به صورت واضح بیان نفرموده است؟ دربارۀ این حدیث قبلاً سخن گفته‌ایم (ص٣٠٦).
* حدیث ٧ و ٨- دربارۀ حدیث هفتم قبلاً سخن گفته‌ایم (ص ١٦١) و در اینجا تکرار نمی‌کنیم. فقط یادآور می‌شویم که اگر شناخت علی ÷ ملاک کفر و ایمان است چرا خدا در قرآن بیان نفرموده است؟! ﴿أَفَلَا تَعۡقِلُونَ﴾
[٨٧٥]- آیات زیادی در این زمینه است، از آن‌جمله: ﴿وَمَا نُرۡسِلُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَۖ فَمَنۡ ءَامَنَ وَأَصۡلَحَ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ ٤٨﴾ [الأنعام: ٤٨] «و نفرستادیم پیامبران را مگر بشارت‌دهندگان و بیم‌دهندگان، پس آنانکه ایمان آورده و اصلاح نمایند خوف و حزنی برای ایشان نیست». ﴿وَمَا نُرۡسِلُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ...﴾ [الكهف: ٥٦] «٤٨] «و نفرستادیم پیامبران را مگر بشارت‌دهندگان و بیم‌دهندگان...». ﴿فَبَعَثَ ٱللَّهُ ٱلنَّبِيِّۧنَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ﴾ [البقرة: ٢١٣] «پس خدا پيامبران را [به عنوان] مژده‌رسانان و بيم دهندگان فرستاد». و در باره قرآن کریم خداوند فرموده: ﴿إِنَّ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ يَهۡدِي لِلَّتِي هِيَ أَقۡوَمُ وَيُبَشِّرُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أَنَّ لَهُمۡ أَجۡرٗا كَبِيرٗا ٩ وَأَنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا ١٠﴾ [الإسراء: ٩- ١٠] «بدرستی که این قرآن به آنچه درست‌تر است هدایت می‌کند و مؤمنانی را که عمل‌های شایسته می‌کنند بشارت می‌دهد که برای ایشان اجر بزرگی است * و محققا آنانکه به آخرت ایمان نمی‌آورند برای ایشان عذاب دردناکی مهیا کرده‌ایم».