١٦٩- باب النّهی عن الإشراف علی قبر النّبی صلی الله علیه وآله وسلم
در این باب فقط یک حدیث آمده. راوی آن احمد برقی و «جعفر بن المُثَنّی الخطیب» است که فرد اخیر را علمای رجال بنا به قول ممقانی واقفی و ناموثّق شمرده‌اند. هر دو «محمّد باقر» این حدیث را صحیح ندانسته‌اند و مجلسی آن را مجهول شمرده و می‌گوید: گویا در سند حدیث نام برخی از رُوات اسقاط شده است زیرا «جعفر بن المُثَنّی» از اصحاب امام رضا ÷ بوده و زمان امام صادق ÷ را درک نکرده است.
«جعفر» می‌گوید: زمانی که در مدینه بودم، سقف مسجد رسول خدا ص جایی که مشرِف بر مرقد رسول اکرم ص بود، خراب شد، کارگران برای تعمیر سقف مسجد بالا و پایین می‌رفتند. من به یاران خود گفتم: کدام یک از شما با امام صادق ÷ وعدۀ ملاقات دارد؟ تا از آن حضرت سؤال کند که آیا بالارفتن و مشرف شدن بر قبر رسول خدا جائز است یا خیر؟ فردای آن روز جمع شدیم یکی از دوستان گفت: ما از امام سؤال کردیم، امام فرمود: من دوست ندارم یکی بالا رود و بر قبر مشرِف شود. زیرا ممکن است چیزی ببیند که کور شود و یا رسول خدا ص را ببیند که به نماز ایستاده و یا با یکی از همسرانش [خلوت کرده است]!!
آیا معارف تشیّع همین چیزهاست؟! آیا نمونه‌ای از «آثار صحیح از امامان راستگو» که کلینی در مقدّمۀ کتابش وعده داده، همین است که بگوییم: رسول خدا ص پس از گذشت صد سال هنوز در قبر است و از عالم فانی به عالم باقی نرفته؟! و آیاتی که فرموده:
﴿لَهُمۡ دَارُ ٱلسَّلَٰمِ عِندَ رَبِّهِمۡ﴾ [الأنعام: ١٢٧]
«برایشان نزد پروردگارشان سرای سلامت و درود و ایمنی است».
و یا آیاتی که به عالم برزخ و بی‌اطلاّعی از دنیا اشاره فرموده (البقرة: ٢٥٩، المائدة: ١٠٩ و ١١٧) همه ـ نعوذ بالله ـ دروغ است و صد سال پس از رحلت رسول خدا ص و همسرانش در قبر ممکن است با زنانش خلوت کند!
این است علم و فهم رُواتی که احادیثشان را بر ما حجّت شمرده‌اند! کسانی که بی‌سواد و یا بی‌دین بوده‌اند ولی امروز مرویّات آنها رهنمای ما در فهم دین است!! آخوندها می‌گویند: قرآن «ظنّیّ الدّلالة» است و باید از اخبار کمک بگیریم و بهترین کتاب حدیث و خبر «کافی» کلینی است! در واقع اگر به توصیۀ آنها عمل کنیم باید روزبه‌روز در جهل و انحطاط فروتر و فروتر رویم!
اوّلاً: اگر اشراف بر قبر پیامبر ص سبب کوری می‌شود چرا پیامبر ص امّت را از این کار نهی نفرمود و چرا کسانی که پیکر مطّهّرش را به خاک سپردند و بر قبرش مشرِف شدند کور نشدند؟!
چنانکه در «موطّأ» مالک آمده است: پیامبر ص که در آخرین روزهای عمر پر برکت خویش فرمود: «قاتل الله الیهود والنّصاری. اتّخذوا قبور أنبیائهم مساجد = خداوند با یهود و نصاری بستیزد که قبور انبیای خود را مسجد و عبادتگاه گرفتند» و فرمود: «لا تتخذوا قبري وثناً یعبد = قبرم را بتی مگیرید که مورد عبادت واقع می‌شود»، چرا در این مورد چیزی نفرمود؟
ثانیاً: مردم چگونه ممکن است از ورای سنگ و خاک، پیامبر و یا همسرانش را ببینند؟!
ثالثاً: منظور از دیدن چیست؟ اگر منظور دیدن روح آن حضرت است مگر نمی‌دانند که روح قابل رؤیت نیست؟
رابعاً: راوی جاهل فرقی بین نماز خواندن و خلوت کردن با همسر قائل نشده و نفهمیده که دیدن پیامبر ص در حال نماز خواندن که ایرادی ندارد بلکه از معجزات آن حضرت محسوب خواهد شد و موجب تقویت ایمان مردم و تشویق آنها به اقامۀ نماز می‌شود.
خامساً: گیرم که پیامبر ص پس از وفات ـ به قول غُلاۀ ـ احوال عجیب و غریب داشته باشد، امّا همسران آن بزرگوار که انسان‌های عادی بوده‌اند و در مناطق مختلف دفن شده‌اند، آنها چگونه پس از صد سال به مرقد پیامبر می‌آیند تا رسول اکرم ص با آنها خلوت کند؟!
خوانندۀ محترم، نقل این روایت توسّط کلینی، نمایانگر عقل و فهم اوست! و کلینی همان است که این همه در کتب مختلف و در مجالس مذهبی از او تعریف و تمجید می‌شود!!