١٥٤- باب أنّ الأئمّة تدخل الملائکة بیوتهم وتطأ بسطهم وتأتیهم بالأخبار علیهم السلام
در این باب چهار حدیث وارد شده که آقای بهبودی هیچ یک را صحیح ندانسته است. مجلسی حدیث ١و٤ را ضعیف وحدیث ٢ را حسن و٣ را صحیح شمردهاست.
در حدیث اوّل، راوی از امام میپرسد: آیا ملائک بر شما آشکار میشوند؟ امام انکار نمیکند بلکه دست خود را به یکی از کودکانش کشیده و میفرماید: آنها نسبت به کودکان ما از خود ما مهربانتراند! اگر این تصریح نباشد لااقّل تأیید ضمنی بر ظهور آنهاست و بر خلاف ادّعای کلینی در باب ٦١ است! روایت دوّم نیز مخالف ادّعای کلینی در باب ٦١ است زیرا میگوید: فرشتگان به متّکای أئمّه تکیه میکردند! میپرسم: صدا چگونه به متّکا تکیه میکند؟!
حدیث سوّم قبلاً بررسی کردهایم (ص ٢٨٢) و در اینجا تکرار نمیکنیم. حدیث چهارم نیز از اکاذیب علیّ بن أبی حمزۀ بطائنی است که او را میشناسیم (ر. ک. ص ١٩٥).