٨٣- باب أنّ الأئمّة فی کتاب الله إمامان: إمام یدعو إلى الله وإمام یدعو إلى النّار
کلینی در این باب دو حدیث آورده که آقای بهبودی هیچ یک را صحیح ندانسته امّا مجلسی حدیث اوّل را صحیح و حدیث دوّم را ضعیف همطراز موثّق شمرده است.
* حدیث ١- این حدیث را در صفحۀ ٣٣٢ بررسی کرده‌ایم و در اینجا تکرار نمی‌کنیم.
* حدیث ٢- یکی از رُوات آن «طلحة بن زید» است که توثیق نشده و افراد فاسدالعقیده‌ای چون «منصور بن یونس»[٦٢٦] و «سیف بن عمیره» از او نقل می‌کنند. متن این روایت که می‌گوید: امام بر دو قسم است: أئمّۀ ایمان و أئمّۀ کفر، مؤیّد نظر ماست و می‌رساند که در قرآن امامت مؤمنین منحصر به دوازده نفر نیست.
[٦٢٦]- برای آشنایی با او رجوع کنید به رجال کشّی، چاپ کربلاء، صفحه ٣٩٨.