اسلام دین کامل:
اسلام: نام دینی است که الله تعالی برای پیامبر محمد ج جهت رهنمود بشریت بسوی سعادت دو جهان نازل فرموده است.
و این نام گذاری از جانب پیامبر اسلام ج به طریق اجتهاد انجام نیافته، بلکه انتخاب نام اسلام از جانب الله تعالی است که می‌فرماید: ﴿وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗا﴾[المائدة: ۳]. «اسلام را به عنوان دین برای شما پسندیدم».
پروردگار جهان در این رسالت شریعتى را تعیین و تبیین فرموده است که همۀ جوانب زندگى انسان را از هر لحاظ در بر می‌گیرد.
این دین با قوانین و مقررات کلى و با احکام تفصیلى خود نیازمندى‌هاى زندگى انسان را از زمان نخستین رسالت تا پایان در نظر گرفته است، و داراى بخش‌هاى تکلیفى متعددى است که مبنای‌شان بر اساس عقیده است که شامل ایمان به خداوند متعال و ملایک و کتابهاى آسمانى و پیامبر آن الهى و جهان پس از مرگ و قضا و قدر می‌باشد.
پس از آن بخش عبادات است که در جهت تقرب هرچه بیشتر به خداوند و نشانه اى بر صداقت در ایمان مى‌باشد.
بخش دیگر آن بخش حکومتى و ادارى است که از طریق آن به ادارۀ هر چه بهتر زندگى در همۀ ابعاد آن پرداخته مى‌شود، و روابط اجتماعى، اقتصادى و.... از طریق آن و بر اساس عدالت و حکمت تنظیم مى‌گردد: ﴿ٱلۡيَوۡمَ أَكۡمَلۡتُ لَكُمۡ دِينَكُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ نِعۡمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗا﴾.«امروز دین را برای شما کامل نمودم، و نعمت خود را بر شما اتمام نموده و اسلام را به عنوان دین برگزیدم».
بنابر این نباید یک مؤمن گمان کند که این دین داراى نقصى است که باید تکمیل شود تا نقص از میان برخیزد، و یا اینکه این آیین یک آیین محلى و زمانى بوده، ترقى و تحول میطلبد. و یا اینکه این آیین بعد و یا ابعادى از زندگى انسان را دربر داشته، و در ابعاد دیگر از نظام‌ها و قانون‌هاى دیگر اقتباس مى‌نماید.
اگر شخصى چنین گمان برد، مؤمن نیست، و به کمال این دین ایمان ندارد، و معترف به صدق و صداقت خدا نمى‌باشد. خداوند متعال چنین عمل منافقانه را تبعیض و دو گانگى در ایمان معرفى نموده می‌فرماید:
﴿أَفَتُؤۡمِنُونَ بِبَعۡضِ ٱلۡكِتَٰبِ وَتَكۡفُرُونَ بِبَعۡضٖ﴾[البقرة: ۸۵].
«آیا به بعضى از دستورات کتاب الهى ایمان مى آورید، ونسبت به بعضى کافر مى‌شوید؟».