برخی آیات وارده پیرامون ثبات و استقامت:
با توجه به اهمیت استقامت و نقش آن در صلاح و بهبود افراد و جامعه، الله تعالی در برخی آیات به ثبات و استقامت امر فرموده، و در برخی آیات دیگر فضیلت و برتری اهل استقامت را بیان داشته است.
چنانچه الله تعالی در مورد فضیلت استقامت و اهل استقامت، فرموده است:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱسۡتَقَٰمُواْ تَتَنَزَّلُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ أَلَّا تَخَافُواْ وَلَا تَحۡزَنُواْ وَأَبۡشِرُواْ بِٱلۡجَنَّةِ ٱلَّتِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ٣٠﴾[فصلت: ۳۰].
«در حقیقت کسانىکه گفتند پروردگار ما خداست سپس ایستادگى کردند فرشتگان بر آنان فرود مىآیند [و مىگویند] هان بیم مدارید و غمگین مباشید و به بهشتىکه وعده یافته بودید شاد باشید».
و نیز فرموده است: ﴿وَأَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا١٦ لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِۚ﴾[الجن: ۱۶-۱۷].«و اگر [مردم] در راه درست پایدارى ورزند قطعا آب گوارایى بدیشان نوشانیم».
و در آیۀ دیگری به استقامت امر نموده، فرموده است: ﴿فَٱسۡتَقِيمُوٓاْ إِلَيۡهِ وَٱسۡتَغۡفِرُوهُ﴾[فصلت: ۶]. «پس مستقیما به سوى او بشتابید و از او آمرزش بخواهید».
طوریکه ملاحظه میگردد الله تعالی در دو آیت اولی فضیلت و برتری اهل استقامت را بیان کرده است، و در آیۀ سوم خداوند متعال بعد از امر نمودن به استقامت خاطر نشان نموده است که در تعمیل این امر حتما از بندهها تقصیر و کوتاهی صورت میگیرد، پس یگانه وسیلۀ جبر آن آن تقصیر و کوتاهی همانا توبه و استغفار است.