عبادت از دیدگاه شرع:
از نظر شرعی هر خضوع و فروتنی عبادت نیست، بلکه خضوع و فروتنی که توأم با اعتقاد به عظمت معبود، و اعتقاد به سلطه و احاطۀ غیبی و فوق العادۀ او از لحاظ علم و قدرت او باشد، سلطه و احاطه ای که کنه و ماهیتش قابل ادراک نیست [۳۶].
به اساس این اعتقاد هر گفتار، کردار و سلوک که غرص کسب رضای پروردگار انجام یابد، عبادت است.
[۳۶] تفسیر المنار.