الف- اسباب زیادت ایمان:
اموریکه سبب ازدیاد و یا زیادت ایمان می‌گردد:
۱- شناخت درست الله متعال به وسیلۀ عقیده و باور‌داشتن به انواع سه‌گانۀ توحید «ربوبیت، الوهیت اسماء و صفات» و تحقق بخشیدن به مفاهیم آن‌ها در اعتقادیات و یا مسایل اعتقادی، و تمام اقوال و اعمال.
و در این شکی نیست که هر انسان به هر اندازۀ که مفاهیم و یا حقایق انواع سه گانۀ توحید را بهتر درک و کسب نماید به همان اندازه ایمانش بیشتر و قوی‌تر می‌گردد.
۲- انجام‌دادن فرایض و نوافل به شکل دائمی، و به وجه احسن و خوب، با داشتن رغبت در افزایش آن.
۳- اجتناب و پرهیز نمودن از معاصی و گناهان بخاطر نزدیک‌شدن به پروردگار و کسب رضایت و خوشنودی وی.
۴- دقت و تأمل در آیات و احکام تشریعی الله تعالی که از آن جمله کسب علم است و همچنان دقت و تأمل در آیات کونی خداوند که سبب حاصل‌شدن علم وعمل و نرم‌شدن دل می‌گردد.
۵- توجه بیشتر به سرای آخرت و شتافتن به طرف آن، و بی‌رغبت بودن در مورد دنیا، و همچنان اعراض و روی گردانیدن از لذایذ زود‌گذر دنیا به امید نایل شدن به آن نعمت‌های که خداوند در آخرت برای بندگان نیک و صالح خود مهیا و آماده ساخته است.
۶- التزام و پای بندی به سنت و عمل‌نمودن مطابق آن در ساحات علم، عمل و دعوت، مخصوصا در وقت قلت معاون و همکار.
۷- دوام استدعای ثبات و استقامت بر دین و راه راست، و استدعا نمودن هدایت و عمل نیک و قبولیت آن، مخصوصا در اوقات و ساعات فاضله.
۸- تفکر و اندیشیدن در مورد قیامت، مرگ، زندگی بعد از مرگ، و تفکر در مورد اینکه انسان حتما جام و شربت تلخ مرگ را می‌چشد، و بعد از مرگ با پروردگارش روبرو می‌شود.
۹- تفکر در مورد انجام نیک پرهیزگاران، و انجام بد گنهگاران.
۱۰- بر شمردن علایم و نشانه‌های قیامت که به قرب و نزدیک‌شدن قیامت دلالت می‌کند.
۱۱- تلاوت قرآن کریم با تدبر و تفکر، و تأمل نمودن در آیات وعد و وعید، و تأمل در انجام و عواقب ابرار و فجار.
۱۲- حاضر‌شدن در حلقات درس‌ها، و مجالس ایمانی.
۱۳- شنیدن حرف‌ها و توصیه‌های علمای نیک و حق پرست.
۱۴- مطالعه و خواندن کتاب‌های مفید که در راس آن‌ها تفاسیر معتمد، و احادیث صحیح قرار دارد.
۱۵- اختیار نمودن همنشین و یا رفیق صالح و پارسا، رفتن به زیارت قبور به طریقۀ شرعی و سنت.