خطبه های جمعه

تاریخچۀ عید سعید فطر و اضحی:

انس سمی‌گوید: «قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ ج الْمَدِينَةَ وَلَهُمْ يَوْمَانِ يَلْعَبُونَ فِيهِمَا، فَقَالَ: مَا هَذَانِ الْيَوْمَانِ؟ قَالُوا: كُنَّا نَلْعَبُ فِيهِمَا فِي الْجَاهِلِيَّةِ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَبْدَلَكُمْ بِهِمَا خَيْرًا مِنْهُمَا: يَوْمَ الْأَضْحَى، وَيَوْمَ الْفِطْرِ» [۱۰۸]. «زمانیکه پیامبر ج از مکه به مدینه هجرت فرمود، متوجه شد که مردم مدینه دو روز را در هر سال جشن گرفته، و در آن دو روز به تفریح و خوشحالی می‌پردازند، پیامبر ج از مردم مدینه در مورد انگیزه و علت جشن ایشان پرسید، آن‌ها در جواب گفتند: ما قبل از اسلام این دو روز را برای جشن و انجام مراسم خوشی تعیین نموده بودیم.

پیامبر ج فرمودند: خداوند در مقابل این دو روز، دو روز دیگری را که نسبت به همچو جشن‌ها فضیلت و برتری بیشتری دارند، برای شما مقرر فرموده که یک روز آن عید فطر و روز دیگر آن عید اضحی می‌باشد».

پس از این حدیث به صراحت معلوم می‌گردد که دین مقدس اسلام با معرفی‌نمودن این دو عید، تجلیل و گرامی داشت از سایر عید‌های مکانی و زمانی را که مردم از آن‌ها قبل از اسلام تجلیل می‌نمودند ‌باطل و نادرست قرار داده است. لذا افزودن عید دیگری بر این دو عید زیر هر نام و تحت هر عنوانی‌که باشد نادرست می‌باشد، زیرا تجلیل‌نمودن از سایر عید‌ها علاوه بر اینکه یک نوع علاوه نمودن بر شریعت اسلامی، بدعت و احداث یک عمل تازه به شمار می‌رود، همچنان پیامد‌های منفی دیگری، چون: مخالفت از سنت پیامبر ج ، تشبه با کفار، تقلید از فرهنگ اغیار وغیره را نیز در قبال دارد، و پیامبر ج تشبه با کفار را مذمت نموده، فرموده است: «مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ» [۱۰۹].«کسیکه با مردم و یا گروهی خود را مشابه سازد پس او از همان گروه به شمار می‌رود».

از طرف دیگر پیامبر ج در پهلوی اینکه از مشابهت و تقلید کورکورانۀ کفار و مشرکین منع فرموده، در مورد اتباع و پیروی نمودن از سنت و طریقه‌اش در همۀ امور تاکید و توصیه نموده، فرموده است:

«أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ خَيْرَ الْحَدِيثِ كِتَابُ اللهِ، وَخَيْرُ الْهُدَى هُدَى مُحَمَّدٍ، وَشَرُّ الْأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا، وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ» [۱۱۰]. «خوبترین و بهترین سخن همانا کتاب الله و بهترین و خوبترین طریقه و روش همانا طریقه و روش محمد ج است و بدترین کارها همان بدعت‌ها و چیز‌های نو و تازه‌ای است که در دین ایجاد می‌گردد و آگاه باشید که هر نوع بدعت ضلالت و گمراهی به حساب می‌رود».

[۱۰۸] (صحیح) سنن أَبُو دَاوُدَ فص: ۱۳۸ (۱۱۳۴). [۱۰۹] (حسن صحیح) مسند احمد شماره حدیث ۵۰۹۳ ، و سنن ابو داود ۴۰۳۱. [۱۱۰] صحیح مسلم (ص: ۳۳۵ شماره ۸۶۷).