(۷) برخی اسباب و عوامل زیادت و نقصان ایمان
الحمد لله، والصلاة والسلام علی رسول الله، وعلی آله وصحبه ومن والاه وبعد:
قال الله تعالی: ﴿إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَإِذَا تُلِيَتۡ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُهُۥ زَادَتۡهُمۡ إِيمَٰنٗا وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ٢﴾[الأنفال: ۲].
«مؤمنان تنها کسانی هستند که هر وقت نام خدا برده شود دل‌هایشان هراسان می‌گردد «یعنی در انجام نیکی‌ها و خوبی‌ها بیشتر می‌کوشند» و هنگامی‌که آیات او بر آنان خوانده می‌شود بر ایمان شان می‌افزاید و بر پروردگار خود توکل می‌کنند».
از جملۀ اصول و معتقدات اهل سنت و الجماعت که در رأس آن‌ها صحابه و تابعین و تبع تابعین قرار دارند این است که ایمان در اثر ازدیاد طاعات و عبادات زیاد و در اثر ارتکاب معاصی و گناهان کم و یا ضعیف می‌گردد.
اینکه در درس و یا خطبۀ امروز می‌خواهم روی برخی اسباب و عوامل زیادت و نقصان نکات چندی را ارائه نمایم.