۲- اثر اخلاقی نماز:
نماز قدرت و ایمان به پیروی و فرمانبرداری از دستورات الهی را در انسان به وجود می‌آورد، و او را و ادار می‌سازد تا با تمایلات نفسانی، و خواسته‌های شهوانی به مبارزه بپردازد، و بر آن‌ها غلبه نماید: ﴿إِنَّ ٱلصَّلَوٰةَ تَنۡهَىٰ عَنِ ٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِ﴾ [العنکبوت: ۴۵]. «نماز انسان را از زشتی‌ها و منکرات باز می‌دارد».
زیرا طبیعت نماز از آنجا که انسان را به یاد نیرومندترین عامل باز دارنده یعنی اعتقاد به مبدأ و معاد می‌اندازد، بنا بر این دارای این اثر اخلاقی است.
چون انسان نماز‌گزار تکبیر می‌گوید، الله را از همه چیز برتر و بالاتر می‌شمرد، و با گفتن این کلمه و مناجات با الله از تمام امور دنیا غافل و روگردان می‌شود، و به یاد نعمت‌های بیحد و حصر او، و به یاد روز جزا می‌افتد، و اعتراف به بندگی او می‌کند، برای الله رکوع می‌کند، و در پیشگاه او پیشانی بر خاک می‌نهد، غرق در عظمت او می‌شود، خود خواهی و خود برتربینی را فراموش می‌کند و...
بدون شک همۀ این امور موجی از معنویت در وجود نماز‌گزار ایجاد می‌کند، موجی که سدّ نیرومندی در برابر گناه محسوب می‌شود.