خطبه های جمعه

غلو در اصطلاح شریعت:

علما غلو را در اصطلاح چنین تعریف نموده اند: «الغلو هو: مجاوزة الحد في کل شيئ، بأن يزاد في حمده، أو ذمه، أو حبه، أو بغضه، أو عيبه أو مدحه، أو قبوله، أو رفضه، أو فعله أو ترکه، بغير حق أو دليل مأثور» [۲۲۷]. «غلو در اصطلاح شریعت عبارت است از زیادت و افراط ورزیدن در یک امر بگونۀ که در تعریف و ستایش کسی، یا در مذمت کسی، یا در محبت و خوب‌دیدن کسی یا در عداوت و بد دیدن کسی، یا در قبول و مسترد نمودن چیزی، یا در فعل و ترک چیزی، از حد و معیار شرعی آن به ناحق، بدون کدام دلیل و مجوز معتبر تجاوز صورت گیرد».

امام قرطبی با ارائه نمودن مثالی معنای اصطلاحی غلو را توضیح داده می‌گوید: «الغلو في الدين الإفراط فيه، کما أفرطت اليهود والنصاری في عيسی» [۲۲۸]. «غلو در دین عبارت است از افراط گرایی در دین و تجاوز نمودن از حد در آن، طوری‌که یهود و نصاری در مورد عیسی پسر مریم مرتکب چنین غلو و افراط‌گرایی شدند. غلو یهود در مورد عیسی ÷این بود که او پسر رشید و پاکی نبوده است، و غلو نصاری این بود که عیسی را إله و خدای خود می‌پنداشتند».

[۲۲۷] جامع البیان از ابن جریر طبری ۹/۴۱۶، واقتضاء الصراط المستقیم (۱/۲۸۹). [۲۲۸] تفسیر قرطبی ( ۶/ ۷۷).