۲- اثر اقتصادی:
ذخیره‌کردن و منجمد قرار‌دادن سرمایه خلاف مصالح عامه است، پس سرمایه باید به کار انداخته شود. زکات بهترین وسیله‌ایست که می‌توان این امر را به صورت عملی تنظیم نماید، زیرا اگر مالک سرمآیۀ پول خود را بکار نیندازد، باید در هر سال یک قسمت (دونیم فیصد) آن را از دست بدهد که در این صورت سرمآیۀ وی رو به کاهش، و بالآخره در مدت چند سال به استثنای تعداد نصاب همه از بین می‌رود.
لذا صاحب سرمایه مجبور است تا سرمآیۀ خود را بکار اندازد، و آنرا رشد دهد تا بتواند زکات را از منافعی که بدست می‌آورد، ادا نموده و سرمآیۀ خود را حفظ نماید.
و بدین ترتیب نظام زکات سبب می‌گردد تا سرمایه همیشه در دوران بوده، و به شکل تدریجی رشد یابد.