تعریف لغوی و اصطلاحی دعا، و حقیقت آن:
دعا که مصدر (دعوتُ الشيء أدعوه دعاءً) است معنای مایل و متوجه ساختن را افاده می‌کند که انسان دعا کننده توسط سخن و یا صدای مخصوصی، توجه چیزی و یا شخصی را به خودش جلب و معطوف می‌دارد.
و در شریعت علما دعا را تعریفات متعددی نموده‌اند که از آن جمله از دو تعریف ایشان یاد آور می‌شویم.
امام خطابی می‌گوید: «معنى الدعاء استدعاءُ العبدِ ربَّه ﻷالعنايةَ، واستمدادُه منه المعونةَ» [۱۲۷]. «دعا عبارت است از خواستن بنده لطف و عنایت، کمک و معونت پروردگارش را».
و ابن منظور می‌گوید: «هو الرغبة إلى الله ﻷ». «دعا عبارت است از رغبت و داشتن امید صادقانه به الله متعال».
[۱۲۷] شأن الدعاء ، ص: ۳.