۳- اثر روانی نماز:
نماز تمرکز فکر را در انسان تقویت می‌بخشد، چون انسان به سوی نماز می‌شتابد، و با نیت خالص به عبادت و پرستش پروردگار می‌پردازد، و قلب خود را متوجه قدرت و عظمت او می‌نماید، و هیبت الهی را جای‌گزین آن افکار می‌کند، مناجات و راز و نیاز را بر تمام آنها ترجیح می‌دهد.
بدون تردید با دوری از افکار و تصورات دنیائی و مبارزه با آنها، و توجه قلب به ذات الله، خوف از پرودگار حاصل می‌شود، و چنین خوف و ترس کامل را خشوع نامیده می‌شود که قرآن کریم خشوع در نماز را باعث سعادت و رستگاری دنیا و آخرت وصف نموده فرموده است: ﴿قَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ١ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي صَلَاتِهِمۡ خَٰشِعُونَ٢﴾[المؤمنون: ۱-۲]. «بی‌گمان مؤمنانی‌که در نماز‌شان خشوع دارند، در دنیا و آخرت رستگاراند».
و این خشوع وسیله‌ایست برای رشد و استعداد، و تمرکز فکر که اثر بسیار مهمی برای موفقیت در زندگی دارد.
بهترین راه برای تمرکز فکر و جلوگیری از پراگندگی و تشتت آنست که عقل و جسم هردو بطور هماهنگ، اتحاد و یگانگی را در بین خود به وجود بیآورند.
نماز عقل و جسم هردو را به کار می‌اندازد، نماز‌گزار در همان حالی‌که به رکوع و سجده می‌رود، فکرش متوجه نیز ذات الله، و اعلام بندگی خود و اقرار به عظمت او تعالی می‌باشد.