صورت‌هاى ذبح بنام غیر الله:
۱- حیوانى‌که هنگام ذبح آن نام غیر خدا بر آن برده شود، مثلا هنگام ذبح بگوید: بنام مسیح، و یا بنام سخى صاحب، و یا بنام فلان پیر، مزار، بزرگ و...
این عمل عمل شرکى است که قبل از هر چیز با ایمان ناسازگار است، زیرا ایمان خداوند را یگانه می‌داند، و او را در الوهیت یکتا میخواند، و بر این یگانگى مقتضیات یگانگى را مترتب می‌گرداند، و نخستین چیز از این مقتضیات اینستکه: با کمال نیات و پندار توجه تنها به آفریدگار یکتا باشد، و هر حرکت و عملى بنام آن آغاز گردد، لذا هر چیزیکه نامى غیر نام خدا بر آن برده شود، حرام خواهد بود. خداوند متعال در این مورد فرموده است:
﴿حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةُ وَٱلدَّمُ وَلَحۡمُ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِ﴾[المائدة: ۳].
«به شما حرام است خوردن گوشت مردار، خون جارى، گوشت خوک و حیواناتیکه به هنگام ذبح نام غیر خدا بر آن‌ها برده شود».
﴿وَلَا تَأۡكُلُواْ مِمَّا لَمۡ يُذۡكَرِ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ وَإِنَّهُۥ لَفِسۡقٞۗ و آن ٱلشَّيَٰطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِهِمۡ لِيُجَٰدِلُوكُمۡۖ وَإِنۡ أَطَعۡتُمُوهُمۡ إِنَّكُمۡ لَمُشۡرِكُونَ١٢١﴾[الأنعام: ۱۲۱].
«از گوشت حیوانیکه به هنگام ذبح نام خدا بر آن برده نشده است، نخورید، چرا که خوردن از آن نافرمانى از دستور خدا است، شیطان‌ها مطالب وسوسه‌انگیزى بطور مخفیانه به دوستان خود القا می‌کنند، تا اینکه با شما منازعه کنند، اگر از آنان اطاعت نمودید بیگمان شما مشرک خواهید بود».
۲- ذبح به قصد تقرب به خداوند در محلی‌که براى قربانى و تقرب بنام غیر الله تخصیص یافته، و محل عبادت‌گاه غیر الله است مانند برخى از بتکده‌ها، قبر‌ها، زیارت‌گاه‌ها و...
در همچو محلات نذر و قربانى- گرچند بنام الله بوده باشد- حرام است، زیرا ین کار به عمل مشرکین شباهت دارد.
امام ابو داود از ثابت بن ضحاک با سند صحیح روایت کرده است که او فرمود:
«نَذَرَ رَجُلٌ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ ج أَنْ يَنْحَرَ إِبِلًا بِبُوَانَةَ فَأَتَى النَّبِيَّ ج ، فَقَالَ: إِنِّي نَذَرْتُ أَنْ أَنْحَرَ إِبِلًا بِبُوَانَةَ، فَقَالَ النَّبِيُّ ج: «هَلْ كَانَ فِيهَا وَثَنٌ مِنْ أَوْثَانِ الْجَاهِلِيَّةِ يُعْبَدُ؟» قَالُوا: لَا، قَالَ: «هَلْ كَانَ فِيهَا عِيدٌ مِنْ أَعْيَادِهِمْ؟»، قَالُوا: لَا، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: أَوْفِ بِنَذْرِكَ، فَإِنَّهُ لَا وَفَاءَ لِنَذْرٍ فِي مَعْصِيَةِ اللَّهِ، وَلَا فِيمَا لَا يَمْلِكُ ابْنُ آدَمَ». ترجمه: «مردى بر خود نذر کرد که شترى را در بوانه [۳۹]ذبح نماید، به حضور پیامبر ج آمده از او دریافت حکم این نذر رانمود؟ پیامبر ج فرمود: آیا در آنجا بتى از بت‌هاى دوران جاهلیت پرستیده می‌شود؟ گفتند: نه خیر. سپس فرمود: آیا جشنى از جشن‌هاى جاهلیت برگزار می‌گردد؟ گفتند: نه خیر. آنگاه پیامبر ج فرمود: به نذر خود وفا نما، زیرا نذریکه به اساس معصیت بوده باشد، و یا نذریکه انسان اختیار و ملکیت آن را نداشته باشد، قابل اجرا نیست».
از این حدیث استفاده مى‌شود که: نذر در محلی‌که براى عبادت مخلوق تخصیص یافته، و همچنان نذر و عبادت در محل برگزارى جشن‌هاى جاهلیت معصیت و گناه است.
[۳۹] محلى است در ینبوع جنوب مدینه قرار دارد.