(۱۱) نقش عبادت در زندگی مسلمان
خداوند متعال در قرآن کریم هدف خلقت ثقلین یعنی انسان‌ها و جن‌ها را بازگو نموده، فرموده است:
﴿وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ٥٦﴾[الذاریات: ۵۶].
«من جن‌ها و انسان‌ها را جز برای پرستش خود نیافریدم».
از لفظ صریح و جمله واضح و روشن آیۀ مبارکۀ فوق در قدم اول این حقیقت برمی‌آید که منظور از زاد و زیست تمام انسان‌ها و جن‌ها در این دنیا چیزی جز عبادت و بندگی خداوند نیست. حالا ما می‌توانیم درک کنیم که پی‌بردن به مقصد و مفهوم، و یا فلسفۀ عبادت برای ما انسان‌ها چقدر ضروری است؟. چرا اگر ما از مفهوم آن بی اطلاع باشیم نمی‌توانیم مقصود و هدفی را بدست بیاوریم که برایش آفریده شده‌ایم.
و این هم یک حقیقت مسلم است چیزی‌که مقصودش را ایفا نکند عاطل و باطل می‌ماند. بطور مثال پزشک و یا داکتری اگر نتواند مریضی را درمان و تداوی کند می‌گویند که: او در وظیفه و رشته‌اش که همانا تداوی و معالجه است ناکام مانده است. و نیز اگر دهقان و کشاورزی نتواند محصول کشت و کشاورزی‌اش را بدست بیاورد می‌گویند که: در کار کشاورزی‌اش موفق نبوده است.
همینطور اگر ما انسان‌ها نتوانیم مقصود اصلی زندگی‌مان را دریابیم، و وظیفۀ مقدس و مسئوولیت بس بزرگی را که به دوش ما گذاشته شده است، و ما هم آن را به رضا و رغبت خود پذیرفته‌ایم. طوری‌که خداوند متعال فرموده است:
﴿إِنَّا عَرَضۡنَا ٱلۡأَمَانَةَ عَلَى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱلۡجِبَالِ فَأَبَيۡنَ أَن يَحۡمِلۡنَهَا وَأَشۡفَقۡنَ مِنۡهَا وَحَمَلَهَا ٱلۡإِنسَٰنُ﴾[الأحزاب: ۷۲].
«ما امانت را - که منظور از آن البته تمام تکالیف شرعی است – بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه داشته‌ایم اما آن‌ها از پذیرش امانت خود‌داری کردند و از آن ترسیدند ولی انسان بار آن امانت را به دوش خود برداشت».
و نیز ما در عالم ارواح با پروردگار خود نسبت به آن تعهد بسته‌ایم پس با وصف این همه تعهدات اگر ما بازهم وظیفه و مسئوولیت خود را انجام ندهیم، واقعا زندگی‌مان را به هدر سپری نموده‌ایم.
عبادت و بندگی خداوند علاوه بر اینکه هدف اولی و عمدۀ خلقت انسان است همچنان در زندگی فردی و اجتماعی عبادت‌گزاران آثار و پیامد‌های فوق العاده مثبت و ارزنده دارد که طی نکات ذیل بیان می‌گردد.