اول: تعریف تقیه
الف- معنای لغوی
در اینجا لازم است معنای لغوی تقیه ذکر گردد. البته این معنا از کتب اهل سنت ذکر می‌شود، زیرا شیعیان کتاب لغت ندارند، بلکه کتاب‌های لغت با تلاش‌های اهل سنت تدوین یافته‌‌اند. بعد از آن تعریف تقیه از نگاه شیعه ذکر می‌شود.
ابن منظور می‌گوید: وقی: «اتقیت الشیء وتقيته أتَّقيه وأتْقِيه تُقىً وتقيِّة وتُقَاء»؛ به این معنی است: از آن پرهیز کردم.[٢٠]
راغب اصفهانی می‌گوید: الوقایة؛ به معنای حفظ شیء در مقابل چیزهائی است که آن را آزار و ضرر می‌رساند. گفته می‌شود: «وقيت الشيء، أقِيه وقاية ووَقَاء».[٢١]
بنابراین، ماده تقیه مأخوذ از حذر و پرهیز و حفظ شیء از چیزهائی است که آن را می‌آزارد.
[٢٠]- نک: لسان العرب١٥/٤٠١؛ القاموس١/١٧٣.
[٢١]- نک: غریب القرآن ١/٥٣٠.