٥- بحار الأنوار
این کتاب در قرن یازدهم، یعنی بیشتر از هشت قرن بعد از آخرین امام ظاهر شیعیان نوشته شده است. به همین دلیل، وی روایاتی را جمع آورده است که این شک در مورد آن‌ها می‌رود که بیشتر آن‌ها در این قرن جعل شده باشند. به همین دلیل، برخی از علمای معاصر شیعه در مورد این کتاب هشدار داده‌‌اند.
از جمله آیت الله محمد آصف حسینی می‌‌گوید: شکی نیست که در سند روایات مذکور در کتاب، افراد ضعیف و کذاب و مجهول فراوانی وجود دارد.... وی همچنین می‌‌گوید: کتاب بحارالأنوار علامه مجلسی (رضوان الله علیه) گرچه دریاهای نور است، اما در آن میکروب‌هائی مضر برای استفاده کنندگان از آن وجود دارد. سپس می‌‌گوید: چیزی که کمر شکن است وجود روایاتی است که سندشان معتبر است، اما معانی آن‌ها متضارب است و متونشان تناقض دارد. مشهورترین علت‌های این امر، مجهول بودن راویان در تلقی است.
شاید تفسیر این سخن، کلام سابق از آن دانشمند زیدی باشد که شهادت داد یکی از علمای شیعه جعل حدیث می‌کرد و سندهای صحیحی برای آن‌ها وضع می‌کرد.
شهادت سابق از آیت الله محمد آصف محسنی، شهادت عالمی از علمای شیعه است که نسبت به کتاب آگاه است، و پرده از این کتاب آکنده از میکروب‌های عقیدتی و اخلاقی است که کذابان آن‌ها را ایجاد کرده‌‌اند تا عقائد خود را یاری داده و دین اسلام را دچار فساد سازند.
پس چه وثاقتی در این کتاب‌هائی وجود دارد که قرن‌ها بعد از عصر روایت ایجاد شده‌‌اند و مؤید استمرار نیرنگ و دسیسه در این دین هستند.
اما برای روایات اهل سنت، خداوند مردان مخلصی را روانه کرده و احادیث کذب موجود در آن را- که افراد نفوذی در اسلام خواسته‌‌اند به وسیله آن‌ها دین را فاسد سازند- برملا ساخته و پرده آن‌ها را کنار زده‌‌اند.
به کتاب‌های نوشته شده در باب احادیث موضوع در نزد اهل سنت مراجعه نمائید تا بدانید که آنان از قرن سوم هجری روایت کذابانی را که خواسته‌‌اند به منابع سنت نفوذ کنند کشف کرده‌‌اند و آن‌ها را در کتاب‌هائی جمع آورده‌‌اند.
اما علمای شیعه در طول این مدت به منابع خود عنایت نورزیده‌‌اند، و حتی معلوم نیست که تا قرن یازدهم- یعنی بیشتر از هشت قرن- کجا بوده‌‌اند.