١- روایات
کسی که روایات وارده در مورد احکام را در کتب شیعه نظاره کرده باشد می‌داند نسبت زیادی از این روایات که قریب هشتاد درصد می‌باشد، از روایات اهل سنت می‌باشند که غالباً بعینه نقل شده‌‌اند و سپس به ائمه منتسب شده‌‌اند و برخی تحریف شده یا چیزهائی به آن‌ها اضافه شده یا از آن‌ها کم شده است.
تصنیفات شیعیان در قرن چهارم آشکار شد، و این قرنی است که در آن همه روایات اهل سنت تدوین شده و اهل سنت دارای کتاب‌ها و موسوعاتی شده بودند. هر کس ادعا دارد که قبل از آن تاریخ شیعیان اثنی عشری کتاب‌هائی داشته‌‌اند که نسبت آن‌ها به مؤلفانشان قبل از آن تاریخ صحیح می‌باشد، آن را به ما نشان دهد، زیرا اگر یافت می‌شد، آشکار می‌گشت. ادعاهائی که کتاب‌های تراجم شیعه را پر کرده‌‌اند و می‌گویند کتاب‌های بسیار زیادی از علمای آنان وجود دارد، اما نسخه‌های آن‌ها موجود نیست، صرف ادعا است و حقیقت به وسیله آن‌ها ثابت نمی‌شود.
حیدر حب الله، از محدثین شیعه، در یکی از سخنان خود در مورد انتساب فقه شیعه به فقه سنی- که به زودی خواهد آمد- میگوید: «این نظیر سخن منسوب به سید محمد حسین بروجردی (م١٣٨٠هـ) است که در آن میگوید روایات اهل بیت‡ به مانند- یا بیانگر- حاشیهای بر فقه اهل سنت هستند»[٤٨٤].
[٤٨٤]- علم الکلام المعاصر، حیدر حب الله : ص٢٩- ٣١.