امامت در پرتو نصوص

امام زمان در کوفه حکایاتی دارد، از جمله:

از باقر روایت شده که‌ گفته‌: وقتی قائم ظهور می‌کند، رو به کوفه می‌رود؛ ده هزار و خرده‌ای انسان، همراه‌ با اسلحه‌ از آنجا خارج می‌شوند که آنها را بتریه گویند، آنان به امام زمان می‌گویند: از هر کجا که‌ آمده‌ای به آنجا برگرد، زیرا ما نیازی به فرزندان فاطمه نداریم. پس امام زمان شمشیر را بر علیه آنها بکار می‌گیرد تا آخرین نفرشان را به قتل می‌رساند، سپس وارد کوفه می‌شود، در آنجا همۀ منافقین را به قتل می‌رساند، ساختمان‌ها را خراب می‌کند و جنگ‌جویان آنجا را به قتل می‌رساند، تا خداوند ﻷراضی می‌گردد[۷۴۲] .

واقع امر این است که در برگیری مسئله مهدی به طول می‌انجامد و این مختصر کوتاه دربارۀ مهدی قطره به دریا است، و من یقین دارم آن‌چه که من دربارۀ مهدی ذکر نمودم به حدی کوتاه و مختصر است که به بحث اخلال وارد نموده است، و همچنین از طولانی نمودن بحث هم بیم دارم که خواننده را خسته کند، زیرا این کتاب ما چنان که در مقدمه گفتیم، مسئله امامت را به طور مختصر بیان می‌کند، امّا اگر خداوند طول عمر دهد بعداً درباره مهدی شیعه بحث مستقلی خواهیم داشت - انشاءالله-.

[۷۴۲] الإرشاد: (۳۶۴)، البحار: (۵۲/۳۳۸) (بتریه گروهی از زیدیه هستند که به مغیره بن سعید نسبت داده می‌شوند، این سعید ملقب به ابتر بود)، إعلام الوری: (۴۳۱)، إثبات الهداة: (۳/۵۲۸).