(۵۵) باب: لایسأل بوجه الله إلا الجنة (به خاطر وجه [۲۲۶۰]خدا چیزی جز بهشت خواسته نمی‌شود)
از جابرسروایت شده که گفته است: رسول اللهجفرمودند: «به خاطر وجه خدا چیزی جز بهشت خواسته نمی‌شود». [روایت ابوداود].
در این باب چند قضیه مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد:
اول- نهی از اینکه به خاطر وجه خدا چیزی خواسته شود، بجز غایت خواسته‌ها، که آن هم بهشت است.
دوم- اثبات صفت «وجه» برای خدا.
[۲۲۶۰] طبق عقیده‌ی اهل سنت، صفت «وجه» همچون دیگر صفات خدا باید از نظر لفظ و معنا به همان صورتی که در قرآن و سنت صحیح آمده، برای خدا به کار برده شود و آن را به معنای معینی تأویل نکرد و نباید صفات خدا را به صفات مخلوق تشبیه نمود و از طرف دیگر نباید صفات خدا را بی معنا و بی مفهوم گذاشت. عبارت «وجه الله» اکثرا به رضای خدا یا ذات خدا معنا کرده‌اند که طبق عقیده‌ی اهل سنت، اشتباه محض و انحراف آشکار است. به همین منظور در اینجا معنای لغوی «وجه» که همان چهره است، به کار برده‌ایم اما باید دانست چهره‌ی خدا با چهره‌ی مخلوق فرق دارد و کیفیت آن برای ما معلوم نیست. (مترجم)