باب: (۲۴): پارهای از انواع سحر و جادو
امام احمد از محمد بن جعفر از عوف از حیان بن علاء از قطن بن قبیصه و او از پدرش روایت میکند که گفت: از پیامبرجشنیدم که فرمود: «به پرواز در آوردن پرنده برای فالگیری، فالگیری با ترسیم خطوط بر روی زمین و بدشگونی گرفتن، از نوع جبت(جادو) هستند».
حسن میگوید: جبت یعنی نغمه‌ی شیطان و سند این روایت جید است. و ابوداود، نسائی و ابن حبان در صحیح خود روایت کردهاند.
از ابن عباسسروایت است که گفت: پیامبر خداجفرمود: «هر کسی شاخه‌ای از علم نجوم را فرا گرفت در حقیقت شعبهای از جادو را فرا گرفته است و اگر بیشتر از آن را فرا بگیرد بیشتر جادو را فرا گرفته است». [روایت ابوداود] و اسنادش صحیح است.
نسائی از ابوهریره روایت میکند که گفت: هر کسی نخی را گره زد و در آن دمید در حقیقت جادو کرده است و هر کسی جادو کند شرک ورزیده است و هر کسی تعویذ و غیره به خود بیاویزد به همان چیز سپرده خواهد شد.
از ابن مسعودسروایت است که رسول خداجفرمود: «آیا شما را آگاه کنم که «العَضة» چیست؟ عضه یعنی سخن چینی.» [روایت مسلم].
بخاری و مسلم از ابن عمرسروایت کردهاند که پیامبرجفرمود: «بخشی از بیان و سخن جادو است.»
مسائل:
۱- فال گرفتن با پرنده، خط کشیدن روی زمین و بدشگونی گرفتن از جبت(سحر) به شمار می‌روند.
۲- توضیح و مفهوم عیافه و طَرق.
۳- علم نجوم نوعی از جادوست.
۴- دمیدن در گره از همین قبیل است.
۵- سخن‌چینی از همین نوع است.
۶- بخشی از شیواگویی و قدرت بیانی از سحر است.