صفات و ستایش دانشمندان از ایشان:
مفتی بزرگ شیخ علامه محمد بن ابراهیم می‌گوید: «او حافظ، محدّث، فقیه، مجتهد، ثقه، حافظی برجسته و تاج درخشان عصر خویش بود ... وی در علم، شکیبایی، حافظه و ذکاوت نمونه بود، به حدیث و راویان آن و صحیح، ضعیف و حسن آن و به فقه، تفسیر و نحو، آگاهی کامل داشت، وی در شناخت رجال و راویان حدیث با حفاظ بزرگ رقابت می‌کرد و در زمان خودش در ذکاوت و درستکاری ضرب‌المثل بود و همچنین خط خوبی داشت و هیچ‌کس در زمان او مثل او نمی‌نوشت.
در فنون مهارت پیدا نمود و در حدیث و رجال آن مهارت زیادی داشت، از او روایت شده که می‌گفته است: «من رجال و راویان حدیث را از اهل درعیه بهتر می‌شناسم». وی با این که سن و سال کمی داشت اما در زمان او هیچ کسی به اندازه‌ی او از کمال، علوم و صفات نیک بهره‌مند نبود».