تیسیر العزیز الحمید شرح کتاب التوحید

(۳۷) باب: هرکس از علما و حاکمان در تحریم آنچه خدا حلال کرده و در حلال کردن آنچه خدا حرام نموده، اطاعت کند، آنان را به جای خدا اربابان خود گرفته است

ابن عباس می‌گوید: «نزدیک است سنگی از آسمان روی شما بیفتد. من می‌گویم: رسول اللهجاین را فرموده، ولی شما می‌گویید: ابوبکر و عمر چیز دیگری گفته اند».

امام احمد می‌گوید: «تعجب می‌کنم از جماعتی که اسناد و صحت و سُقم آن را می‌دانند ولی به رأی سفیان مراجعه می‌کنند، در حالی که الله تعالی می‌فرماید: ﴿فَلۡيَحۡذَرِ ٱلَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنۡ أَمۡرِهِۦٓ أَن تُصِيبَهُمۡ فِتۡنَةٌ أَوۡ يُصِيبَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾[النور: ۶۳]: «آنان که با فرمان او مخالفت می‌کنند، باید از این بترسند که بلایی (در برابر عصیانی که می‌ورزند) گریبانگیرشان گردد، یا این که عذاب دردناکی دچارشان شود (اعم از قحطی و زلزله و دیگر مصائب دنیوی، و دوزخ و دیگر شکنجه‌های اخروی)».

آیا می‌دانی که فتنه چیست؟ فتنه، شرک است. شاید وقتی انسان برخی از فرموده‌های پیامبرجرا رد کند، در دلش کمی انحراف بیفتد و در نتیجه هلاک و بدبخت شود».

از عدی بن حاتم روایت است که او از پیامبرجشنید که این آیه را می‌خواند: ﴿ٱتَّخَذُوٓاْ أَحۡبَارَهُمۡ وَرُهۡبَٰنَهُمۡ أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَٱلۡمَسِيحَ ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُوٓاْ إِلَٰهٗا وَٰحِدٗاۖ لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ سُبۡحَٰنَهُۥ عَمَّا يُشۡرِكُونَ ٣١﴾[التوبة: ۳۱]: «آنان (یهود و نصارا)، دانشمندان و راهبانشان و مسیح پسر مریم را به جای الله، به خدایی گرفتند؛ حال آنکه تنها دستور داشتند یگانه معبود برحق را عبادت نمایند که هیچ معبود برحقی جز او وجود ندارد. از آنچه به او شرک می‌ورزند، پاک و منزه است».

به پیامبرجگفتم: ما علما و راهبان خود را نمی‌پرستیدیم. آن حضرتجفرمودند: «مگر آنان حلال خدا را حرام نمی‌کردند و شما هم آن را حرام می‌دانستید و مگر آنان حرام خدا را حلال نمی‌کردند و شما هم آن را حلال می‌کردید؟» گفتم: چرا این کار را می‌کردیم. پیامبرجفرمود: «پس این کار، همان پرستش آنان است». احمد و ترمذی این حدیث را روایت کرده‌اند و ترمذی آن را حسن دانسته است.