معروف‌ترین اساتید ایشان عبارتند از:
۱- پدرش علامه شیخ عبدالله بن شیخ محمد.
۲- عمویش شیخ حسین بن شیخ محمد.
۳- شیخ فقیه حمد بن معمّر.
۴- شیخ عبدالله بن فاضل.
۵- شیخ محمدبن علی بن غریب.
۶- شیخ عبدالرحمان بن خمیس.
۷- شیخ حسین بن غنّام.
۸- شیخ محمد بن علی شوکانی مؤلف نیل الأوطار به او اجازه‌ی روایت حدیث [بر اساس سند خود را] اعطا کرد.
۹- شیخ امام حسن بن خالد حسنی همچنین به او اجازه روایت حدیث [بر اساس سند خود را] اعطا نمود.
در اجازه‌نامه‌اش که از آن آگاهی یافتم چنین آمده است: «این اجازه‌ای است از سوی شیخ امام‌حسن بن خالد شریف حسنی به شیخ امام سلیمان بن عبدالله بن محمد بن عبدالوهاب تمیمی نجدی که از او کتاب‌ها و دیوان‌های شش‌گانه‌ی اسلام، صحیح بخاری و مسلم و ... را روایت کند».
این استاد او در سال ۱۲۳۴ هـ.ق (بإذن الله) به شهادت رسید. شیخ سلیمان به اضافه این که فرصت استفاده بردن از این علمای بزرگ برای او فراهم بود از سویی دیگر نیز دارای حافظه‌ای قوی و کم‌نظیر بود و علاقه‌ی زیاد و توجه زیاد ایشان به علم و دانش سبب شد تا وی از دانش زیادی برخوردار شود و او به‌زودی یک مفسّر، محدّث، اصولی، فقیه، نحوی و خطاط ماهری گردد.
او با این که سن و سال کمی داشت و در عنفوان جوانی بود از سوی امام سعود بن عبدالعزیز به همراه دیگر قضاتی که امام سعود از مدت‌ها پیش آنان را بر مسند قضاوت نشانده بود به عنوان قاضی مکه انتخاب شد، سپس دوباره به درعیه بازگشت تا در کنار قضات آن‌جا به امر قضاوت بپردازد.
وی همچنان که به تدریس طلاب می‌پرداخت غالب اوقات به تدریس و توجیه مردم می‌پرداخت که خداوند عده‌ی زیادی از مردم را از وی منتفع گرداند.