باب: (۵۳) باب لایقول: عبدی وأمتی (نباید گفت: برده‌ام و کنیزم)
در صحیحین از ابوهریرهسروایت شده که رسول اللهجفرمودند: «هیچ یک از شما نگوید: به پروردگارت (رب خود) غذا بده، به پروردگارت (رب خود) آب وضو بده، بلکه باید بگوید: سرورم و مولایم. و هیچ یک از شما نگوید: برده‌ام و کنیزم، بلکه باید بگوید: خدمتکار من (فَتایَ و فتاتی) و غلام من».
در این باب چند موضوع مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد:
اول- نهی از گفتن: برده‌ام و کنیزم.
دوم- نباید برده بگوید: پروردگارم (صاحب من) و نباید به برده گفت: به پروردگارت (یعنی صاحب برده) غذا بده.
سوم- یاد دادن گفته‌ی: خدمتکار من و غلام من، به صاحب برده.
چهارم- یاد دادن گفته‌ی: سرورم و مولایم، به برده.
پنجم- گوشزد نمودن هدف از نهی کردن از این الفاظ، که آن هم محقق ساختن توحید حتی در الفاظ و عبارات می‌باشد.