(۵۲) باب: گفته‌ی: اللهم اغفر لی إن شئت
در صحیحین از ابوهریره روایت شده که رسول اللهجفرمودند: «نباید هیچ یک از شما بگوید: خدایا! مرا ببخشای اگر خواستی، بار الها! به من رحم کن اگر خواستی. باید با عزم راسخ [و بدون استثنا] درخواست خود را از خدا مطرح کند؛ چون چیزی خدا را [ در بر آورده کردن خواسته‌ی انسان ] مجبور نمی‌کند».
مسلم از طریق دیگری این عبارت را آورده است: «و باید خواسته و نیازش را بزرگ کند، چون خدا چیزی را که می‌دهد، برایش بزرگ نیست».
در این باب چند موضوع مورد بحث قرار می‌گیرد:
اول- نهی از استثناء در دعا.
دوم- بیان علت این امر.
سوم- تفسیر فرموده‌ی: «لیعزم المسألة».
چهارم- بزرگ کردن رغبت و نیازی که انسان از خدا می‌خواهد.
پنجم- بیان علت این امر.