(۲۸) باب: آنچه که دربارهی علم نجوم و ستاره‌شناسی آمده است
بخاری در صحیح خود آورده که قتاده می‌گوید: «خداوند ستارگان را به خاطر سه چیز آفریده است: ۱- زینت و آراستن آسمان ۲- راندن شیاطین ۳- علامات و نشانه‌هایی که به وسیله‌ی آنها هدایت یافته شوند. هرکس ستارگان را برای غیر این سه دلیل به کار برد، به خطا رفته و مسیر انحراف را پیموده و در چیزی که بدان علم ندارد، تکلف نموده است».
قتاده، یادگیری منازل ماه را مکروه دانسته و ابن عُیَینه این کار را جایز ندانسته است. «حرب» این رأی را از آنان نقل کرده است. ولی احمد و اسحاق یادگیری منازل ماه را جایز دانسته‌اند.
از ابوموسی روایت است که می‌گوید: رسول الله جفرمودند: «سه نفر به بهشت نمی‌روند: دائم الخمر، کسی که رابطه‌ی خویشاوندی را قطع می‌کند و صله‌ی رحم را به جای نمی‌آورد و کسی که به جادو باور دارد». احمد و ابن حبان در صحیح خود این حدیث را روایت کرده‌اند.
در این باب چند موضوع مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرند:
اول- حکمت آفرینش ستارگان.
دوم- ردّ بر کسانی که غیر از حکمت خدا در آفرینش ستارگان نظر دیگری دارند (و برای موارد دیگری از ستارگان استفاده می‌کنند).
سوم- بیان اختلاف نظر علما راجع به یادگیری منازل ماه.
چهارم- تهدید کسانی که جادو را باور دارند هر چند بدانند که جادو باطل است.