باب: (۴۶) نگه داشتن حرمت نام های خدای متعال و تغییر اسم به خاطر آن
از ابوشریح روایت است که کنیه‌اش، ابوالحکم بود، پیامبرجبه او گفت: «همانا الله حَکَم است و همه‌ی حُکم‌ها به او برمی‌گردد». او گفت: قوم من هرگاه در قضیه‌ای اختلاف داشته باشند، پیش من می‌آیند و من هم در میان شان داوری می‌کنم. هر دو طرف اختلاف به داوری من راضی می‌شوند. پیامبرجفرمود: «این چقدر خوب است! چند تا فرزند داری؟» گفت: شریح و مسلم و عبدالله. پیامبرجفرمود: «کدام یک بزرگترند؟» گفت: شریح. آن حضرت فرمود: «تو أبوشریح هستی». ابوداود و دیگران این حدیث را روایت کرده‌اند.
در این باب چند تا موضوع مورد بررسی قرار می‌گیرد:
اول- نگه داشتن حرمت نام‌ها و صفات خدای متعال، هر چند فرد معنای آن را قصد نکند.
دوم- تغییر اسم به خاطر آن.
سوم- انتخاب بزرگترین پسر برای کنیه.