تدوین عمومی حدیث
امور بر این منوال بود که بعضی از بزرگان می‌نوشتند و بعضی دیگر خودداری می‌کردند تا دوران خلیفه‌ی راشد عمر بن عبدالعزیز به فضل خدا فرا رسید، ایشان از ترس نابود شدن حدیث و آمیخته شدن حق و گمراهی در سال ۱۰۰ هجری تصمیم به جمع‌آوری حدیث گرفت، نامه‌ای به فرمانداران و علمای بزرگ آن دوران نوشت و دستور داد احادیث را جمع‌آوری کنید.
امام مالک /در موطا روایت می‌کند: «عمر بن عبدالعزیز نامه‌ای به ابوبکر بن محمد بن عمرو بن حزم نوشت که تمام احادیث و سنت رسول را بنویسد چون می‌ترسم، عالمان فوت کنند و حدیث از بین برود و به او سفارش کرد احادیثی که نزد عمره دختر عبدالرحمن انصاری و قاسم پسر محمد پسر ابوبکر است بنویسد».
بخاری به صورت معلق [۱۷]روایت می‌کند: «عمر بن عبدالعزیز به ابی‌بکر بن حزم نوشت که تمام احادیث شهر خودش را بنویسد. چون می‌ترسم عالمان فوت کنند و حدیث از بین رفته و محو شود.
ابونعیم در تاریخ اصفهان از عمربن عبدالعزیز روایت می‌کند: «به تمام نواحی کشور نوشت احادیث رسول را جمع‌آوری کنید».
یکی از بزرگانی که خلیفه عادل برای او نامه فرستاد امام محمدبن مسلم بن شهاب زهری مدنی، یکی از امامان برجسته و دانشمند اهل حجاز بودند، و در سال ۱۲۴ هجری فوت کردند.
[۱۷] معلق: یعنی از ابتدا. سند حدیث یک یا دو راوی حذف شده باشند. امام بخاری بیشتر در موضوعات ابواب و احادیث شاهد روایت‌ها را به صورت معلق آورده اما در احادیث اصلی کتاب همگی با سند متصل روایت شده‌اند.