شبههی اول
خداوند میفرماید:
﴿مَّا فَرَّطۡنَا فِي ٱلۡكِتَٰبِ مِن شَيۡءٖۚ﴾[الأنعام: ٣٨]. «در کتاب هیچ چیز را فروگذار نکردهایم». و یا میفرماید:
﴿وَنَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ تِبۡيَٰنٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ ..﴾[النحل: ٨٩]. «و ما این کتاب را بر تو نازل کردهایم که بیانگر همه چیز است».
آیههای فوق دلیل بر این است که قرآن همهی امور متعلق به دین و احکام آن را در برگرفته و به صورتی کاملاً آشکار و مفصل بدانها پرداخته است، به گونهای که نیازی به چیزی دیگر همچون سنت نیست که بر حکمی از احکام دین نص گذاشته و یا به تبیین و تفصیل آن بپردازد. چرا که در این صورت نتیجه گرفته میشود قرآن کوتاهی نموده و همه چیز را روشن نساخته است و نتیجه آن، خلاف در خبر خداوند صورت خواهد گرفت که چنین چیزی نا ممکن میباشد.