آنچه از خلفاء در قبول روایات سر زده است، تثبت بوده است نه تکذیب
در صفحه ۲۳۴ مینویسد که بزرگان صحابه مانند ابوبکر و عمر و علی، هر کسی برای آنان حدیث روایت میکرد، آنها را تصدیق نمیکردند، مگر اینکه همراه او یک شاهدی باشد که آن حدیث را شنیده باشد، یا اینکه او قسم میخورد که آن را از رسول الله جشنیده است.
چنین کاری به خاطر ورع و تقوای ایشان در قبول روایات و شدت در اطمینان یافتن از خبر بود، تا اینکه قواعدی برای بعد از خود بجا بگذارند و دیگران نیز در اثبات خبر دقت بسیاری بکار برند، آنچنان که قبلا ذکر کردیم.