ترجمه و شرح الشمائل المحمدیة (شمایل محمد صلی الله علیه و سلم)- جلد اول

حدیث شماره 105

(1) حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، حَدَّثَنَا وَهْبُ بْنُ جَرِيرٍ، حَدَّثَنَا أَبِي، عَنْ قَتَادَةَ، عَنْ أَنَسٍ قَالَ: كَانَ قَبِيعَةُ سَيْفِ رَسُولِ اللَّهِ جمِنْ فِضَّةٍ.

105 ـ (1) ... انس بن مالکسگوید: دستگیره‌ی شمشیر رسول خدا جاز جنس نقره بود.

«قبیعة»: دستگیره‌ی شمشیر. آنچه از سیم و مانند آن که بر سر دسته‌ی شمشیر باشد.

«سیف رسول الله»: شمشیر رسول خدا ج؛ مراد از شمشیر در اینجا، همان شمشیری است که موسوم به «ذوالفقار» است.

خاطر نشان می‌شود که رسول خدا جچندین شمشیر با نام‌های گوناگون داشتند که عبارتند از:

1- «مأثور». این شمشیر را رسول خدا جاز پدرشان به ارث بردند.

2- «قضیب».

3- «قُلَعی».

4- «بَتّار».

5- «الحَتف».

6- «مِخذَم».

7- «الرَّسوب».

8- «صَمصامة».

9- «اللحیف».

10- «ذوالفقار».

مروان بن ابوسعید بن معلّی می‌گوید: «به رسول خدا جاز سلاح بنی قینقاع، سه شمشیر رسید: شمیر «قلعی» [قَلَع، قَلَعَة: نام جایی است که شمشیرهای آن معروف بوده است.] و شمشیری به نام «بتّار» [بنیاد برانداز]؛ و شمشیری به نام «حتف» [مرگ]. و پس از آن هم، دو شمشیر دیگر از غنائم فَلس به آن حضرت جرسید به نام‌های: «مِخذم» [بسیار برّان] و «رسوب» [درگذرنده از هر مانع].