حدیث شماره 121
(3) حَدَّثَنَا سُوَيْدُ بْنُ نَصْرٍ، حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْمُبَارَكِ، عَنْ مُوسَى بْنِ عُبَيْدَةَ، عَنِ إِيَاسِ بْنِ سَلَمَةَ بْنِ الأَكْوَعِ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ: كَانَ عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ يَأْتَزِرُ إِلَى أَنْصَافِ سَاقَيْهِ، وَقَالَ: هَكَذَا كَانَتْ إِزْرَةُ صَاحِبِي. يَعْنِي: النَّبِيَّ ج.
121 ـ (3) ... اِیاس بن سلمة بن اکوعس، از پدرش [سلمة بن اکوعس]روایت می‌کند که وی گفت: عثمان بن عفانسپیوسته ازار خویش را تا نیمه‌ی ساق پاهایش قرار می‌داد؛ و بر این کار چنین استدلال می‌جست و می‌گفت: کیفیّت ازار آقا و سالارم نیز چنین بود.
سلمة بن اکوعسگوید: مقصود عثمان بن عفانساز کلمه‌ی «آقا و سالارم»، پیامبر اکرم جبود. یعنی: ازار پیامبر جنیز تا نیمه‌ی ساق پاهایشان بود.
«یأتزر»: ازار یا شلوار می‌پوشید.
«انصاف ساقیه»: نیمه‌ی ساق پاهایش.
«هکذا»: به همین ترتیب، بر همین منوال، بدینگونه، اینگونه، مانند این، این‌چنین، آن‌چنان، اینطور.
«اِزرة»: کیفیّت و هیئت ازار پوشیدن.
«صاحبی»: برای واژه‌ی «صاحب» در لغت، این معانی آمده است:
«رفیق، دوست، همراه، مالک، صاحب، دارنده، صاحب چیزی، رهبر، ولیّ، رئیس، حاکم، فرمانده، ارباب، کارفرما، جناب، آقا، سالار، همدم، همراز، همنشین».
«یعنی: النّبي ج»: گوینده‌ی این جمله، خود سلمة بن اکوعساست. یعنی: سلمهسگوید: مقصود عثمان بن عفانساز واژه‌ی «صاحبی» [سالارم]، پیامبر اکرمجاست.