۱۴۳- باب استحباب الـمصافحةِ عندَ اللقاء وبشاشةِ الوجهِ وتقبيل يد الرجل الصالح وتقبيل ولده شفقة ومعانقة القادم من سفر وكراهية الانحناء
باب بیان استحباب مصافحه و خوشرویی هنگام دیدار و بوسیدن دست مرد صالح و بوسیدن فرزند از روی مهر و معانقه با کسی که از سفر می‌آید و مکروه بودن خم شدن
۸۸۵- «عن أبي الخطاب قتادة قال: قلُت لأنس: أكَانتِ المُصافَحةُ في أصْحابِ رسول الله ص؟ قال: نَعَمْ» رواه البخاري.
۸۸۵. «از ابوخطاب قتاده روایت شده است که گفت: به انس سگفتم: آیا مصافحه در میان اصحاب پیامبر صمعمول بود؟ گفت: بله» [۴۶].
۸۸۶- «وعن أنس سقال: لَمَّا جَاءَ أهْلُ اليَمنِ قال رسول الله ص: «قَدْ جَاءَكُمْ أهْلُ الْيَمَنِ، وَهُمْ أولُ مَنْ جَاءَ بالمُصَافَحَة»» رواه أبو داود بإسناد صحيح.
۸۸۶. «از انس سروایت شده است که گفت: وقتی که اهل یمن (به خدمت پیامبر ص) آمدند، پیامبر صفرمودند: «اهل یمن پیش شما آمدند در حالی که ایشان نخستین کسانی هستند که مصافحه را معمول و رایج نمودند»» [۴۷].
۸۸۷- «وعن البراء سقال: قال رسول الله ص: «ما مِنْ مُسْلمَينِ يَلْتَقِيَانِ فَيَتَصافَحَانِ إلا غُفر لَهما قبل أن يفترقا»» رواه أبو داود.
۸۸۷. «از براء سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «هیچ دو مسلمانی نیستند که به هم برسند و با هم مصافحه کنند، جز آن‌که پیش از جدا شدن از همدیگر، گناهان‌شان آمرزیده می‌شود»» [۴۸].
۸۸۸- «وعن أنس سقال: قال رجل: يا رسول الله، الرَّجُلُ مِنَّا يَلْقَى أخَاُه أوْ صَديقَهُ أينْحني لَهُ؟ قال: «لا» قال: أفَيَلتزمه ويقبله؟ قال: «لا» قال: فَيَأْخُذُ بِيَده وَيُصَافِحُهُ؟ قال: «نَعَم َ»» رواه الترمذي وقال: حديث حسن.
۸۸۸. «از انس سروایت شده است که گفت: مردی گفت: ای رسول خدا! شخصی از ما با برادر یا دوستش ملاقات می‌کند، آیا در مقابل او خم شود؟ فرمودند: «نه»،گفت: آیا او را در آغوش بگیرد و ببوسد؟ فرمودند: «نه»، گفت: آیا دستش را بگیرد و با او مصافحه کند؟ فرمودند: «بله»» [۴۹].
۸۸۹- «وعن صَفْوان بن عَسَّال سقال: قال يَهُودي لِصَاحبه اذْهب بنا إلى هذا النبي فأتيا رسول الله صفَسَألاه عن تسْع آيات بَينات فَذَكرَ الْحَديث إلى قَوْله: فقَبَّلا يَدَهُ وَرِجْلَهُ وقالا: نَشْهَدُ أنَّكَ نبي» رواه الترمذي وغيره بأسانيد صحيحة.
۸۸۹. «از صفوان بن عسال سروایت شده است که گفت: یک نفر یهودی به دوستش گفت: ما را به نزد این پیامبر ببر، پس هردو نزد پیامبر صرفتند و از او درباره‌ی نُه آیه (و دستور الهی) واضح و روشن سؤال کردند... بعد حدیث را ذکر می‌کند تا آن‌جا که می‌گوید: سپس دست و پای پیامبر صرا بوسیدند و گفتند: شهادت می‌دهیم که تو رسول خدا هستی» [۵۰].
۸۹۰- «وعن ابن عمر بقصة قال فيها: فَدَنَوْنا من النبي صفقَّبلْنا يده» رواه أبو داود.
۸۹۰. «از ابن عمر بحکایتی روایت شده که در آن گفته است:... سپس به پیامبر صنزدیک شدیم و دست او را بوسیدیم» [۵۱].
۸۹۱- «وعن عائشة لقالت: قَدم: زَيْدُ بُن حَارثة الـمدينة ورسول الله صفي بَيْتي فأتَاهُ فَقَرَعَ الباب. فَقَام إليهْ النبي صيَجُرُّ ثوْبَهُ فاعتنقه وقبله» رواه الترمذي وقال: حديث حسن.
۸۹۱. «از حضرت عایشه لروایت شده است که گفت: زید بن حارثه (از سفرش) به مدینه بازگشت و (آن روز) پیامبر صدر حجره‌ی من بود، زید نزد او آمد و در را کوبید و پیامبر صبرخاست و در حالی که لباسش را به دنبال خود می‌کشید به طرف او رفت، و دست در گردن او نهاد و او را بوسید» [۵۲].
۸۹۲- «وعن أبي ذر سقال: قال لي رسول الله ص«لاتَحقِرَنَّ مِنَ الـمعْرُوف شَيْئاً وَلَو أن تلقى أخاك بوجه طليق»» رواه مسلم.
۸۹۲. «از ابوذر سروایت شده است که پیامبر صبه من فرمودند: «هیچ جزیی از کارهای نیک را کوچک نشمار؛ حتی این را که برادر (نسبی یا دینی و سببی) خود را با خوشرویی ملاقات کنی»» [۵۳].
۸۹۳- «وعن أبي هريرة سقال: قبَّل النبي صالحسن بن على بفقال، الأقْرَعُ بن حَابس: إنَّ لي عَشَرةًَ مِنَ الْوَلَد ماَقَبَّلتُ مِنهُمْ أحَداَ. فقال رسول الله ص. «مَنْ لاَيَرْحَمْ لا يُرْحَمْ، َ»» متفق عليه.
۸۹۳. «از ابوهریره سروایت شده است که گفت: پیامبر صحسن بن علی برا بوسید، اقرع بن حابس گفت: من ده فرزنددارم که هرگز هیچ کدام از آنها را نبوسیده‌ام، پیامبر صبه او نگاه کردند و فرمودند: «هرکس رحم نکند، به او رحم نمی‌شود»» [۵۴].
[۴۶] بخاری روایت کرده است؛ [(۶۲۶۳)]. [۴۷] ابوداود [(۵۲۱۳)] به اسناد صحیح روایت کرده است. [۴۸] ابوداود روایت کرده است؛ ](۵۲۱۲)]. [۴۹] ترمذی [(۲۷۲۹)] روایت کرده و گفته است: حدیثی حسن است. [۵۰] ترمذی [(۲۷۳۴)] و غیر او به اسنادهای صحیح روایت کرده‌اند. [۵۱] ابوداود روایت کرده است؛ [(۵۳۲۳)]. [۵۲] ترمذی [(۲۷۳۳)] روایت کرده و گفته است: حدیثی حسن است. [۵۳] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۶۲۶)]. [این حدیث قبلاً هم به شماره‌های ۱۲۱ و ۶۹۵ آمده است]. [۵۴] متفق علیه است، [خ (۵۹۹۷)، م (۲۳۱۹)]. [این حدیث قبلاً هم به شماره‌ی ۲۲۵، آمده است].