۲۷۰- باب تحريم الحسد
باب تحریم حسد
وهو تـمنّی زوال النعمة عن صاحبها: سواء کانت نعمه دین أو دنیا قال الله تعالی: (أم یحسدون الناس علی ما آتاهم الله من فضله). وفیه حدیث أنس السابق في الباب قبله.
حسد، آرزوی زایل شدن نعمت از صاحب آن است، فرقی نمی‌کند نعمت دین باشد یا نعمت دنیا؛ خدای متعال می‌فرماید:
﴿أَمۡ يَحۡسُدُونَ ٱلنَّاسَ عَلَىٰ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ﴾[النساء: ۵۴].
«آیا آنان بر چیزی حسد می‌برند که خداوند از روی فضل و رحمت خود به مردم داده است؟».
در این مورد است حدیث سابق از انس سکه در باب قبل ذکر شد [۷۶۲].
۱۵۶۹- «وعَنْ أبي هُرَيرة سأنَّ النبيَّ صقالَ: «إيَّاكُمْ والحسدَ، فإنَّ الحسدَ يأكُلُ الحسناتِ كَما تَأْكُلُ النًارُ الحطبَ، أوْ قال العُشْبَ»» رواه أبو داود.
۱۵۶۹. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «از حسد بپرهیزید! زیرا که حسد نیکی‌ها را می‌خورد هم‌چنان که آتش هیزم را می‌خورد» یا به جای هیزم فرمودند: «خاشاک»» [۷۶۳].
[۷۶۲] [حدیث شماره‌ی: ۱۵۶۷]. [۷۶۳] ابوداود روایت کرده است؛ [(۴۹۰۳)].