۱۴۹- باب جواز قول الـمريض: أنا وجع، أو شديد الوجع أو موعوك أو وارأساه ونحو ذلك وبيان أنه لا كراهة في ذلك إذا لم يكن على التسخط وإظهار الجزع
باب جایز بودن قول بیمار که: من دردمندم، یا: درد سختی دارم، یا: بیمارم و تب دارم، یا: آه سرم درد می‌کند! و مانند آن و بیان آن‌که کراهتی در این‌ها نیست، به شرطی که بر وجه خشم و بی‌قراری و اظهار شکایت نباشد
۹۱۴- «عن ابنِ مسعودٍ سقال: دَخَلتُ عَلى النَّبِيِّ صوهُو يُوعكُ، فَمستُه، فقلْتُ: إِنَّكَ لَتُوعَكُ وعْكاً شَديداً، فقال: «أَجَلْ إِنِّي أُوَعَكُ كما يُوعكُ رَجُلانِ مِنْكُمْ»» متفق عليه.
۹۱۴. «از ابن مسعود سروایت شده است که گفت: به خدمت پیامبر صرفتم، ایشان تب داشتند، عرض کردم: ای رسول خدا! شما تب شدیدی دارید! فرمودند: «بله، من به اندازه‌ی تب دو مرد از شما، تب دارم»» [۷۵].
۹۱۵- «وعن سعدِ بن أَبي وَقَّاص سقال: جَاءَني رسولُ اللَّه صيعودُني مِن وجعٍ اشَتدَّ بي، فَقُلْتُ: بلَغَ بي ما ترى، وأَنَا ذو مَالٍ، وَلا يرِثُني إِلاَّ ابنتي. وذكر الحديث» متفقٌ عليه.
۹۱۵. «از سعد بن ابی وقاص سروایت شده است که گفت: پیامبر صبه خاطر درد شدیدی که داشتم، به عیادتم آمد، به ایشان عرض کردم: ای رسول خدا! از بیماری به حالی افتاده‌ام که می‌بینید و ثروتمندم و جز یک دخترم، وارثی ندارم و بقیه‌ی حدیث را ذکر کرد» [۷۶].
۹۱۶- «وعن القاسم بن محمدٍ قال: قالَتْ عائشَةُ ل: وارأْسَاهُ. فقال النَّبِيُّ ص: «بلْ أَنَا وارأْسَاهُ»» وذكر الحديث. رواه البخاري.
۹۱۶. «از قاسم بن محمد روایت شده است که گفت: حضرت عایشه لگفت: آه، سرم درد می‌کند! و پیامبر صفرمودند: «(نه تنها تو) بلکه من هم آه، سرم درد دارد!»». و بقیه‌ی حدیث را ذکر کرد [۷۷].
[۷۵] متفق علیه است؛ [خ (۵۶۴۷)، م (۲۷۵۱)]. [روایت کامل این حدیث قبلاً به شماره ۳۸ گذشت]. [۷۶] متفق علیه است؛ [خ (۵۶۶۸)، م (۱۶۲۸)]. [روایت کامل این حدیث قبلاً به شماره‌ی ۶، گذشت]. [۷۷] بخاری روایت کرده است؛ [(۵۶۶۶)].