۳۳۲- باب كراهة قول الإِنسان في الدعاء: اللهُمَّ اغفرلي إن شئت بل يجزم بالطلب
باب کراهت این که انسان (در دعا) بگوید: خدایا! اگر خواستی مرا بیامرز، بلکه باید قطعی و جدی آمرزش بطلبد
۱۷۴۳- «عنْ أَبي هُريْرَةَ سأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «لا يَقُولَنَّ أَحَدُكُمْ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لي إِنْ شِئْتَ: اللَّهُمَّ ارْحَمْني إِنْ شِئْتَ، لِيعْزِمِ المَسْأَلَةَ، فإِنَّهُ لا مُكْرِهَ لَهُ»» متفقٌ عليه.
وفي روايةٍ لـمُسْلِمٍ: «وَلكنْ، لِيَعْزِمْ وَلْيُعْظِّمِ الرَّغْبَةَ، فَإِنَّ اللَّه تَعَالى لا يتَعَاظَمُهُ شَـيْءٌ أَعْطَاهُ».
۱۷۴۳. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «هیچ یک از شما نگوید: خداوندا! اگر می‌خواهی مرا بیامرز؛ خدایا! اگر خواستی مرا ببخش، بلکه در تقاضای آمرزش، پایداری و سرسختی کند؛ زیرا خداوند هیچ مجبورکننده‌ای ندارد»» [۹۵۸].
در روایتی دیگر از مسلم آمده است: «بلکه عزم جزم کند و رغبت خود را به رحمت خدا، بسیار بزرگ کند، زیرا خداوند متعال، چیزی را که بخشیده است، در نظرش بزرگ نیست و بخشش برای او سخت نیست».
۱۷۴۴- «وَعَنْ أَنَسٍ سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِذا دعا أَحَدُكُمْ، فَلْيَعْزِمِ المَسْأَلَةَ، وَلا يَقُولَنَّ: اللَّهُمَّ إِنْ شِئْتَ، فَأَعْطِني، فَإِنَّهُ لا مُسْتَكْرهَ لَهُ»» متفقٌ عليه.
۱۷۴۴. «از انس سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «وقتی یکی از شما دعا کرد، طلبش را جدی بگیرد و در آن سرسختی کند و نگوید: خدایا! اگر خواستی به ما عطا کن، زیرا که خداوند هیچ مجبورکننده‌ای ندارد (و سرسختی در درخواست از خدا، برای او اجبار نمی‌آورد)»» [۹۵۹].
[۹۵۸] متفق علیه است؛ [خ (۶۳۳۹)، م (۲۶۷۹)]. [۹۵۹] ابوداود [(۴۹۸۰)] به اسناد صحیح روایت کرده است.