۱۸۱- باب الأمر بتعهد القرآن والتحذير من تعريضه للنسيان
باب امر به ملازمت و مداومت در (تلاوت) قرآن و پرهیز از در معرض فراموشی قرار دادن آن
۱۰۰۲- «عَنْ أَبي مُوسَى سعن النَّبِيِّ صقال: «تَعاهَدُوا هذا الْقُرآنَ فَوَالَّذي نَفْسُ مُحمَّدٍ بِيدِهِ لَهُو أَشَدُّ تَفَلُّتاً مِنَ الإِبِلِ في عُقُلِها»» متفق عليه.
۱۰۰۲. «از ابوموسی سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «(در خواندن و تذکر گرفتن) بر این قرآن، مداومت و ملازمت داشته باشید، زیرا سوگند به کسی که روح محمد در دست قدرت اوست، قرآن، از شتر پای بسته در طناب، گریزان‌تر و فرارتر است (قرآن از ذهن و حافظه‌ی انسان، از شتری که پایش از طناب باز می‌شود، زودتر می‌گریزد)»» [۱۶۸].
۱۰۰۳- «وعنِ ابْنِ عُمَرَ بأَنَّ رسولَ اللَّه صقال: «إِنَّمَا مَثَلُ صاحِبِ الْقُرْآنِ كَمَثَلِ الإِبِلِ المُعقَّلَةِ، إِنْ عَاهَد عَليْها أَمْسَكَهَا، وإِنْ أَطْلَقَهَا، ذَهَبَتْ»» متفقٌ عليه.
۱۰۰۳. «از ابن عمر سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «قاری و ملازم قرآن، مانند صاحب شتر، بسته است که اگر از آن مواظبت کند، آن را خواهد گرفت و در دست خواهد داشت و اگر آن را رها کند، می‌رود»» [۱۶۹].
[۱۶۸] متفق علیه است؛ [خ (۵۰۳۳)، م (۷۹۱)]. [۱۶۹] متفق علیه است؛ [خ (۵۰۳۱)، م (۷۸۹)].